Tych kilku, którzy przychodzą mi na myśl, są produktami reklamy i marketingu. Polityka, bardziej niż jakakolwiek inna sfera znajduje się - szczególnie za Zachodzie - w rękach miernot za sprawą demokracji, która wyrodziła się w stosunku do pierwotnej idei. [...] Dziś dla większości ludzi demokracja to udanie się raz na cztery czy pięć lat, aby postawić krzyżyk na kartce papieru i wybrać kogoś, kto, by zadowolić wielką liczbę wyborców, musi być przeciętny i banalny: jak wszystkie większości.
Tiziano Terzani
Ja chce żyć, a wszystko mi się z rąk wymyka i wszystko ”jest nie to”. Chyba mam warunki, aby stworzyć sobie życie takie, jakiego bym pragnął? A tu nic: życie płynie obok, a ja wołam was wszystkich niemym głosem, którego nikt nie słyszy, i mimo że jesteście ze mną, uciekacie ciągle w dal przeszłości. Każda rzeczywistość ma dla mnie żałosny smak niepowrotnego wspomnienia nigdy niebyłego wypadku.
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Nim śmierć ostatnim przyciśnieniem ręki
Zgładziła rysy, gdzie chronią się wdzięki:
Kto pomni twarz tę anielsko-łagodną,
Tak zimno piękną, tak smutnie pogodną!
Zda się w letargu zasypiać głęboko,
Zda się być żywą - gdyby nie to oko,
Gdzie już nie świeci ni łza, ni namiętność,
Gdzie mieszka zimna, wieczna obojętność
I straszy widzów, i serca im studzi,
I z oczu trupa wpada w serca ludzi -
George Gordon Byron
- Czyli wszystkiemu winne są piękne kobiety! - zawołał mocno już wstawiony biesiadnik siedzący vis-a-vis Katarzyny. - A ja piję ich zdrowie, bo bez pięknych kobiet byłoby smutno na tym padole.
- Wiesiu, a co z tymi brzydkimi? - ktoś go zapytał.
- Nie ma brzydkich kobiet, wszystkie są piękne!
Maria Nurowska
Tiziano Terzani
Ja chce żyć, a wszystko mi się z rąk wymyka i wszystko ”jest nie to”. Chyba mam warunki, aby stworzyć sobie życie takie, jakiego bym pragnął? A tu nic: życie płynie obok, a ja wołam was wszystkich niemym głosem, którego nikt nie słyszy, i mimo że jesteście ze mną, uciekacie ciągle w dal przeszłości. Każda rzeczywistość ma dla mnie żałosny smak niepowrotnego wspomnienia nigdy niebyłego wypadku.
Stanisław Ignacy Witkiewicz
Nim śmierć ostatnim przyciśnieniem ręki
Zgładziła rysy, gdzie chronią się wdzięki:
Kto pomni twarz tę anielsko-łagodną,
Tak zimno piękną, tak smutnie pogodną!
Zda się w letargu zasypiać głęboko,
Zda się być żywą - gdyby nie to oko,
Gdzie już nie świeci ni łza, ni namiętność,
Gdzie mieszka zimna, wieczna obojętność
I straszy widzów, i serca im studzi,
I z oczu trupa wpada w serca ludzi -
George Gordon Byron
- Czyli wszystkiemu winne są piękne kobiety! - zawołał mocno już wstawiony biesiadnik siedzący vis-a-vis Katarzyny. - A ja piję ich zdrowie, bo bez pięknych kobiet byłoby smutno na tym padole.
- Wiesiu, a co z tymi brzydkimi? - ktoś go zapytał.
- Nie ma brzydkich kobiet, wszystkie są piękne!
Maria Nurowska