nas ulega przybierającemu na sile, otaczającemu nas materializmowi i obsesyjnej konsumpcji. Sprawiają one, że tracimy własną osobowość, stajemy się jednymi z wielu, łudząc się, że jesteśmy inni. Pozostajemy pod presją ludzi, którzy chcą, żebyśmy byli tacy sami jak oni. Kolejne nasze zachcianki powodują, że wpadamy w zamknięty krąg, który nie ma nic wspólnego ze szczęściem. Jest tylko zmaganiem się z codzienną szarością. A szarość zabija radość. Dlatego tak ważne jest, by przeciwstawić się powszechnemu uwielbieniu dla przysłowiowego Złotego Cielca i być sobą. Zacząć samodzielnie myśleć, łamać stereotypy i kroczyć obraną przez siebie drogą, która sprawia, że jesteśmy naprawdę szczęśliwi.
Przemysław Skokowski
najprawdziwszy
jestem o świcie
wtedy
gdy kochanki odchodzą
do nie czekających w oknach mężów
zabierając ze sobą pewność
że śmierci nie ma
najprawdziwszy
jestem o świcie
wtedy
gdy zblazowany księżyc
powoli zwija interes
a w popielatej
rzadkiej trawie
kamienie modlą się o nieśmiertelność
najprawdziwszy
jestem o świcie
wtedy
gdy siedzę nad strzępami wiersza
z którym od pięciu lat
nie mogę się dogadać
najprawdziwszy
jestem o świcie
wtedy
gdy po nieprzespanej nocy
delikatnie odsłaniam okno
i z głupim zdziwieniem
mamroczę do siebie
- świat
jeszcze istnieje.
Jarosław Borszewicz
Dotarliśmy teraz na Praça D. Pedro IV (plac Piotra IV), powszechnie znany jako Rocio lub Rossio. Ten obszerny czworobok zabudowany ze wszystkich stron, z wyjątkiem północnej, gmachami w stylu Pombala stanowi zasadnicze centrum Lizbony - przebiegają tędy niemal wszystkie linie komunikacyjne. Pośrodku placu stoi posąg króla Piotra IV z roku 1870; wyrzeźbił go Elias Robert wedle projektu Daviouda.
Pomnik ten należy do najwyższych w Lizbonie, liczy bowiem ponad 27 metrów wysokości. Składa się z kamiennej podstawy, marmurowego postumentu, kolumny z białego marmuru oraz posągu z brązu. Dolna część mieści cztery alegoryczne postacie, przedstawiające Sprawiedliwość, Siłę, Roztropność i Wstrzemięźliwość, jak również herby szesnastu głównych miast Portugalii. Po północnej i południowej stronie pomnika znajdują się dwa zbiorniki wodne zdobne w brązowe fontanny i otoczone kwietnymi gazonami.
Fernando Pessoa
Przemysław Skokowski
najprawdziwszy
jestem o świcie
wtedy
gdy kochanki odchodzą
do nie czekających w oknach mężów
zabierając ze sobą pewność
że śmierci nie ma
najprawdziwszy
jestem o świcie
wtedy
gdy zblazowany księżyc
powoli zwija interes
a w popielatej
rzadkiej trawie
kamienie modlą się o nieśmiertelność
najprawdziwszy
jestem o świcie
wtedy
gdy siedzę nad strzępami wiersza
z którym od pięciu lat
nie mogę się dogadać
najprawdziwszy
jestem o świcie
wtedy
gdy po nieprzespanej nocy
delikatnie odsłaniam okno
i z głupim zdziwieniem
mamroczę do siebie
- świat
jeszcze istnieje.
Jarosław Borszewicz
Dotarliśmy teraz na Praça D. Pedro IV (plac Piotra IV), powszechnie znany jako Rocio lub Rossio. Ten obszerny czworobok zabudowany ze wszystkich stron, z wyjątkiem północnej, gmachami w stylu Pombala stanowi zasadnicze centrum Lizbony - przebiegają tędy niemal wszystkie linie komunikacyjne. Pośrodku placu stoi posąg króla Piotra IV z roku 1870; wyrzeźbił go Elias Robert wedle projektu Daviouda.
Pomnik ten należy do najwyższych w Lizbonie, liczy bowiem ponad 27 metrów wysokości. Składa się z kamiennej podstawy, marmurowego postumentu, kolumny z białego marmuru oraz posągu z brązu. Dolna część mieści cztery alegoryczne postacie, przedstawiające Sprawiedliwość, Siłę, Roztropność i Wstrzemięźliwość, jak również herby szesnastu głównych miast Portugalii. Po północnej i południowej stronie pomnika znajdują się dwa zbiorniki wodne zdobne w brązowe fontanny i otoczone kwietnymi gazonami.
Fernando Pessoa