na placu w środku miasta i zaczął czynić cuda, zatłuklibyście Go, zanim zdążyłby westchnąć. Za kłamstwa, za oszustwo, za szarlataństwo i ze zwykłego, prymitywnego strachu przed tym, co nie mieści się w szufladach oznaczonych napisami „święty spokój”, „komfort”, „wygoda” i „codzienność”.
Jakub Małecki
Wszyscy nosimy w sobie coś mocno ściśniętego, coś na kształt owych japońskich kwiatów, co rozwijają się wówczas, gdy rzucic je na wodę.
Opium odgrywa właśnie rolę wody. Każdy z nas nosi w sobie odmienny wzór kwiatowy. Toteż możliwe, że ten, kto nie pali, nigdy nie pozna gatunku tych kwiatów, które by opium mogło w nim rozwinąc.
Jean Cocteau
Choking with dry tears and raging, raging, raging at the absolute indifference of nature and the world to the death of love, the death of hope and the death of beauty, I remember sitting on the end of my bed, collecting these pills and capsules together and wondering why, why when I felt I had so much to offer, so much love, such outpourings of love and energy to spend on the world, I was incapable of being offered love, giving it or summoning the energy with which I knew I could transform myself and everything around me.
Stephen Fry
Marta poczuła łzy napływające do oczu. Wiedziała, że nie jest w stanie ich powstrzymać, a nie chciała pokazywać małemu chłopcu słabości dorosłego człowieka. Wstała i jeszcze tylko przez moment popatrzyła w wielkie, ciemne oczy, a potem nie mogąc zatrzymać tego ogromu miłości, który napłynął ku jej sercu, przytuliła do siebie mocno to drobne ciałko i uciekła, chowając zapłakaną twarz przed dzieckiem, przed światłem i przed sobą samą.
Monika A. Oleksa
Jakub Małecki
Wszyscy nosimy w sobie coś mocno ściśniętego, coś na kształt owych japońskich kwiatów, co rozwijają się wówczas, gdy rzucic je na wodę.
Opium odgrywa właśnie rolę wody. Każdy z nas nosi w sobie odmienny wzór kwiatowy. Toteż możliwe, że ten, kto nie pali, nigdy nie pozna gatunku tych kwiatów, które by opium mogło w nim rozwinąc.
Jean Cocteau
Choking with dry tears and raging, raging, raging at the absolute indifference of nature and the world to the death of love, the death of hope and the death of beauty, I remember sitting on the end of my bed, collecting these pills and capsules together and wondering why, why when I felt I had so much to offer, so much love, such outpourings of love and energy to spend on the world, I was incapable of being offered love, giving it or summoning the energy with which I knew I could transform myself and everything around me.
Stephen Fry
Marta poczuła łzy napływające do oczu. Wiedziała, że nie jest w stanie ich powstrzymać, a nie chciała pokazywać małemu chłopcu słabości dorosłego człowieka. Wstała i jeszcze tylko przez moment popatrzyła w wielkie, ciemne oczy, a potem nie mogąc zatrzymać tego ogromu miłości, który napłynął ku jej sercu, przytuliła do siebie mocno to drobne ciałko i uciekła, chowając zapłakaną twarz przed dzieckiem, przed światłem i przed sobą samą.
Monika A. Oleksa