z północy wieje śniegiem, który tworzy olbrzymie zaspy błękitne jak ostrze noża. Nadchodzi nowa epoka lodowcowa, poprzeczne szwy Ziemi zrastają się i na całym obszarze uprawy zbóż świat zarodkowy zamiera, przekształcając się w martwy wyrostek sutkowy. Cal po calu wysychają delty rzek, a ich koryta stają się gładkie jak szkło. Nastaje nowy dzień, dzień metalurgiczny, kiedy Ziemia zabrzęczy od deszczu jaskrawożółtej rudy. Gdy termometr opada, forma świata ulega zamazaniu; zachodzi jeszcze wprawdzie osmoza, nawet okluzja, lecz na obrzeżach żyły są już całkiem zwapniałe, a fale świetlne załamują się i słońce krwawi jak pęknięty odbyt.
Henry Miller
-Kate, nie odpychaj mnie -mówi, przyciągając mnie do swojej piersi.
-Nie odpycham. Po prostu pozwalam Ci odejść -płaczę. Im dłużej Beau będzie trzymał się idei związku ze mną, tym dłużej zajmie mu znalezienie kogoś lepszego. Zasługuje na całe dobro tego świata. Zasługuje na miłość kogoś, kto odda mu wszystko. Muszę pozwolić mu odejść, by to znalazł.
Lisa De Jong
– Co się stało mamo?
– Umieram Forrest...
– Dlaczego umierasz mamo?
– Nadszedł po prostu mój czas. Niczego się nie bój, kochanie. Śmierć jest częścią życia. Taka jest kolej rzeczy. Mnie było w życiu pisane zostać twoją mamą. Zrobiłam, co mogłam.
Winston Groom
Z dojrzałym życiem wiąże się w moim odczuciu nieustanna walka o to, by akceptować nieuchronność tragedii i sprzeczności i nie uciekać się do fałszywie prostych rozwiązań, wykluczających zbyt smutne powikłania. Zastanawiam się często, czy mam dość siły na to, by sprostać temu zadaniu, i szczerze ufam, że wyrosnę na człowieka zdolnego odpowiadać nie tylko za siebie, ale i za swoich najbliższych.
Sylvia Plath
Henry Miller
-Kate, nie odpychaj mnie -mówi, przyciągając mnie do swojej piersi.
-Nie odpycham. Po prostu pozwalam Ci odejść -płaczę. Im dłużej Beau będzie trzymał się idei związku ze mną, tym dłużej zajmie mu znalezienie kogoś lepszego. Zasługuje na całe dobro tego świata. Zasługuje na miłość kogoś, kto odda mu wszystko. Muszę pozwolić mu odejść, by to znalazł.
Lisa De Jong
– Co się stało mamo?
– Umieram Forrest...
– Dlaczego umierasz mamo?
– Nadszedł po prostu mój czas. Niczego się nie bój, kochanie. Śmierć jest częścią życia. Taka jest kolej rzeczy. Mnie było w życiu pisane zostać twoją mamą. Zrobiłam, co mogłam.
Winston Groom
Z dojrzałym życiem wiąże się w moim odczuciu nieustanna walka o to, by akceptować nieuchronność tragedii i sprzeczności i nie uciekać się do fałszywie prostych rozwiązań, wykluczających zbyt smutne powikłania. Zastanawiam się często, czy mam dość siły na to, by sprostać temu zadaniu, i szczerze ufam, że wyrosnę na człowieka zdolnego odpowiadać nie tylko za siebie, ale i za swoich najbliższych.
Sylvia Plath