"Tanatos" - popęd śmierci. Nie twierdzę, że Freud opisał ten mechanizm zupełnie trafnie i bezbłędnie, jednak jako pierwszy zwrócił na niego uwagę szerszego grona odbiorców, za co należy mu się uznanie.
Dawid Hybsz
Prawdziwa religia – pieśń życia
Mistyczna duchowość, taka jaka występuje w doświadczeniu duchowym, zaczyna się (…) tam, gdzie kończy się wyznanie wiary. Duchowość mistyczna jest samym życiem, wiara zaś wymaga wyznania i refleksji. Duchowość mistyczna tonie w bożym bycie. Wyznania wiary muszą tworzyć formuły i obrazy, i muszą się nimi posługiwać. Duchowość mistyczna jest doświadczeniem tego, co chcą powiedzieć obraz i słowo. Wyznania wiary próbują wyjaśniać, interpretować, regulować. Duchowość mistyczna jest prawdą, która się spełnia jako życie, jest przygodą, która nazywa się życiem, ba, jest tańcem samego życia. Wyznania wiary budują świątynie i kościoły, w których wznosi się modły do Boga. Duchowość mistyczna rozgrywa się w codzienności, ponieważ to ciało, ten kosmos – są świątynią, w której spełnia się Bóg. Prawdziwa religia rozjaśnia tajemnicę, którą my sami jesteśmy: życie Boga! Niczego nie trzeba wyznawać, o nic nie trzeba prosić, trzeba tylko żyć Bogiem.
Prawdziwa religia nie zna miejsca kultu. Prawdziwie religijny człowiek to wygnaniec, wagabunda, który jest w domu wszędzie i nigdzie. On sam jest przecież objawieniem Boga. Nie ma miejsca, gdzie nie objawiałby się Bóg. Bóg nie jest czczony tu czy tam, on staje się i od-staje w każdej chwili w nas i w rzeczach. Dlatego wyznanie wiary musi się złamać, zanim naprawdę stanie się religijne. Prawdziwa religia jest pieśnią życia. Śpiewa w każdym z nas swoją jednorazową i niepowtarzalną melodię. Im mniej jej przeszkadzamy naszymi wyobrażeniami o Bogu i świecie, tym czyściej rozbrzmiewa (s. 60-61).
Willigis Jäger
Dawid Hybsz
Prawdziwa religia – pieśń życia
Mistyczna duchowość, taka jaka występuje w doświadczeniu duchowym, zaczyna się (…) tam, gdzie kończy się wyznanie wiary. Duchowość mistyczna jest samym życiem, wiara zaś wymaga wyznania i refleksji. Duchowość mistyczna tonie w bożym bycie. Wyznania wiary muszą tworzyć formuły i obrazy, i muszą się nimi posługiwać. Duchowość mistyczna jest doświadczeniem tego, co chcą powiedzieć obraz i słowo. Wyznania wiary próbują wyjaśniać, interpretować, regulować. Duchowość mistyczna jest prawdą, która się spełnia jako życie, jest przygodą, która nazywa się życiem, ba, jest tańcem samego życia. Wyznania wiary budują świątynie i kościoły, w których wznosi się modły do Boga. Duchowość mistyczna rozgrywa się w codzienności, ponieważ to ciało, ten kosmos – są świątynią, w której spełnia się Bóg. Prawdziwa religia rozjaśnia tajemnicę, którą my sami jesteśmy: życie Boga! Niczego nie trzeba wyznawać, o nic nie trzeba prosić, trzeba tylko żyć Bogiem.
Prawdziwa religia nie zna miejsca kultu. Prawdziwie religijny człowiek to wygnaniec, wagabunda, który jest w domu wszędzie i nigdzie. On sam jest przecież objawieniem Boga. Nie ma miejsca, gdzie nie objawiałby się Bóg. Bóg nie jest czczony tu czy tam, on staje się i od-staje w każdej chwili w nas i w rzeczach. Dlatego wyznanie wiary musi się złamać, zanim naprawdę stanie się religijne. Prawdziwa religia jest pieśnią życia. Śpiewa w każdym z nas swoją jednorazową i niepowtarzalną melodię. Im mniej jej przeszkadzamy naszymi wyobrażeniami o Bogu i świecie, tym czyściej rozbrzmiewa (s. 60-61).
Willigis Jäger