(…) można kochać nieobecnych i taka miłość jest lepsza bez trudu bez zazdrości

bez mokrych kudłów miłość której kochanek ani kochanka nie może odebrać miłość do marzenia… Ach ciało stworzone dla obecności niecierpliwe śmiertelne nienawidzę cię nienawidzę!...
Maria Kuncewiczowa

- Kazałem jej rozewrzec szparę i skierowałem tam światło latarki. Żałuj, że mnie wówczas nie widziałeś... to było przekomiczne. Tak mnie zafascynowała jej cipa, że zapomniałem o niej samej. Nigdy w życiu nie wpatrywałem się w pizdę z podobną uwagą. Można nawet powiedziec, że tak naprawdę nigdy przedtem jej nie widziałem. A im dłużej się przyglądałem, tym mniej ciekawa stawała się z każdą chwilą. Dowodzi to, że w sumie nie ma w niej nic ineresującego, zwłaszcza gdy jest wygolona. To właśnie włosy dodają jej tajemniczości. Dlatego rzeźba nie jest w stanie cię poruszyc. Raz tylko widziałem rzeźbę z prawdziwą cipą - autorstwa Rodina. Powinieneś ją kiedyś zobaczyc... te szeroko rozkraczone nogi... Mam wrażenie, że nie miała nawet głowy. Nic, tylko pizda, można by rzec. O Jezu, wyglądała okropnie. Właściwie one wszystkie są do siebie podobne. Gdy patrzysz na nie, kiedy są ubrane, wyobrażasz sobie Bóg wie co; obdarzasz je czymś w rodzaju osobowości, której, rzecz jasna, nie posiadają. A to po prostu szpara u zbiegu ud, na którą napalasz się jak diabli; później zaś nawet na nią dobrze nie spojrzysz. Wiesz, że jest, i myślisz tylko o tym, żeby wsadzic tam swój wycior; tak jakby twój penis myślał za ciebie. To wszystko iluzja! Na próżno się tak roznamiętniasz - chociaż przecież o szparę porośniętą włosami, albo i to nie. Jest czymś tak nieistotnym, że oglądanie jej pochłonęło mnie bez reszty.
Henry Miller