matki, żebraków lub wiekowych sąsiadów, jakby byli uczestnikami jakiejś piekielnej loterii. Nie mieściło mi się w głowie, że śmierć może być obok mnie, mieć ludzką twarz i serce zatrute nienawiścią, że może być ubrana w mundur lub płaszcz gabardynowy, stać w kolejce do kina, śmiać się w barach lub prowadzić rano dzieci na spacer do parku Ciudadela, a po południu doprowadzać do całkowitego zniknięcia ludzi w kazamatach zamku na Montjuic lub w zbiorowym grobie, bezimiennie, bez ceremoniału.
Carlos Ruiz Zafón
Otóż (Anglicy) są mniej od nas przyzwyczajeni do znoszenia braku wolności.
Tomyskiemu przypomniała się scena w sklepiku na Polnej.
— No i ta pewność, że im nikt nie powie: „Idź, bo mnie i ciebie rozwalą”. I
przeświadczenie, że do czego by służył taki Polak, co by nie umiał lekko umierać?...
Maria Dąbrowska
Ukochane Słońce, twe promienie nie zdołają mnie dotknąć.
Błyszczę w ciemności jak u zarania dziejów.
Ja,twój Księżyc, leję łzy na owoc .
Kim jesteś bez mej czułości?
I cóż mogę uczynić, gdy gaśniesz? Tylko wołać cię tęsknię!
Andrés Pascual
Tapeta dyndała ze ściany w strzępach. Magnus mógł jedynie dostrzec to tu, to tam po kilka słów na pozostałych kawałkach: LITOŚCI, ŻAŁUJĄ, DIABELSKIE Ostatnie zdanie było jeszcze czytelne. Głosiło: NIECH BÓG ZLITUJE SIĘ NAD NASZYMI DUSZAMI. Poniżej, nienapisane krwią, lecz wycięte w tapecie, przez co Magnus podejrzewał, że zrobił to ktoś inny, było napisane: BÓG NIE LITUJE SIĘ I JA TAKŻE.
Cassandra Clare
Carlos Ruiz Zafón
Otóż (Anglicy) są mniej od nas przyzwyczajeni do znoszenia braku wolności.
Tomyskiemu przypomniała się scena w sklepiku na Polnej.
— No i ta pewność, że im nikt nie powie: „Idź, bo mnie i ciebie rozwalą”. I
przeświadczenie, że do czego by służył taki Polak, co by nie umiał lekko umierać?...
Maria Dąbrowska
Ukochane Słońce, twe promienie nie zdołają mnie dotknąć.
Błyszczę w ciemności jak u zarania dziejów.
Ja,twój Księżyc, leję łzy na owoc .
Kim jesteś bez mej czułości?
I cóż mogę uczynić, gdy gaśniesz? Tylko wołać cię tęsknię!
Andrés Pascual
Tapeta dyndała ze ściany w strzępach. Magnus mógł jedynie dostrzec to tu, to tam po kilka słów na pozostałych kawałkach: LITOŚCI, ŻAŁUJĄ, DIABELSKIE Ostatnie zdanie było jeszcze czytelne. Głosiło: NIECH BÓG ZLITUJE SIĘ NAD NASZYMI DUSZAMI. Poniżej, nienapisane krwią, lecz wycięte w tapecie, przez co Magnus podejrzewał, że zrobił to ktoś inny, było napisane: BÓG NIE LITUJE SIĘ I JA TAKŻE.
Cassandra Clare