przeżywając na nowo. Nieważne, że w jakimś momencie to się zniekształciło. Szczęście jest celem każdego człowieka, a dociera się do niego poprzez emocje, poprzez małe przyjemności, wielkie osiągnięcia i miłość, które będą przeżywane przez nasze ciało, przez naszą wyobraźnię, albo zmieniane przez naszą pamięć.
Kilian Jornet Burgada
Zali sądzisz, że tylko Saraceny chrześcijaństwu grożą? Że nic gorszego na nich nie masz? Spójrz wkoło! Nie widzisz, że świat ten ginie? Gnije i ginie! Spójrz na powszechną nędzę, brud, lenistwo, przemoc, ucisk, obojętność dla spraw ducha! Z roku na rok się pogarsza, z roku na rok ciężej żyć... Zwali się nam to wszystko na głowy, jeśli nowego ładu nie wprowadzim. Trzeba tą całą spróchniałą budowę wstrząsnąć, wzruszyć, do dna zmącić, świeżego tchu napuścić...
Zofia Kossak-Szczucka
Znów wędrujemy ciepłym krajem,
malachitową łąką morza.
Ptaki powrotne umierają
wśród pomarańczy na rozdrożach.
Na fioletowoszarych łąkach
niebo rozpina płynność arkad.
Pejzaż w powieki miękko wsiąka,
zakrzepła sól na nagich wargach.
A wieczorami w prądach zatok
noc liże morze słodką grzywą.
Jak miękkie gruszki brzmieje lato
wiatrem sparzone jak pokrzywą.
Przed fontannami perłowymi
noc winogrona gwiazd rozdaje.
Znów wędrujemy ciepłą ziemią,
znów wędrujemy ciepłym krajem.
Krzysztof Kamil Baczyński
Herbatyzm jest kultem piękna, które daje się odnaleźć w codziennej, szarej egzystencji. Wdraża nam poczucie czystości i harmonii, tajemnicę wzajemnej życzliwości i romantyzmu ładu społecznego. W istocie swej jest uwielbieniem Niedoskonałości, nieśmiałą próbą osiągnięcia czegoś znośnego w naszym nieznośnym życiu.(...)
Herbatyzm jest sztuką zatajania piękna, które należy znajdować samemu; jest sztuką sugerowania tego, czego nie ośmielamy się obnażyć. Jest szlachetną umiejętnością kpienia z samego siebie, spokojnie, lecz przenikliwie, a zatem samą kwintesencją humoru - uśmiechem filozofii.
Kakuzo Okakura
Kilian Jornet Burgada
Zali sądzisz, że tylko Saraceny chrześcijaństwu grożą? Że nic gorszego na nich nie masz? Spójrz wkoło! Nie widzisz, że świat ten ginie? Gnije i ginie! Spójrz na powszechną nędzę, brud, lenistwo, przemoc, ucisk, obojętność dla spraw ducha! Z roku na rok się pogarsza, z roku na rok ciężej żyć... Zwali się nam to wszystko na głowy, jeśli nowego ładu nie wprowadzim. Trzeba tą całą spróchniałą budowę wstrząsnąć, wzruszyć, do dna zmącić, świeżego tchu napuścić...
Zofia Kossak-Szczucka
Znów wędrujemy ciepłym krajem,
malachitową łąką morza.
Ptaki powrotne umierają
wśród pomarańczy na rozdrożach.
Na fioletowoszarych łąkach
niebo rozpina płynność arkad.
Pejzaż w powieki miękko wsiąka,
zakrzepła sól na nagich wargach.
A wieczorami w prądach zatok
noc liże morze słodką grzywą.
Jak miękkie gruszki brzmieje lato
wiatrem sparzone jak pokrzywą.
Przed fontannami perłowymi
noc winogrona gwiazd rozdaje.
Znów wędrujemy ciepłą ziemią,
znów wędrujemy ciepłym krajem.
Krzysztof Kamil Baczyński
Herbatyzm jest kultem piękna, które daje się odnaleźć w codziennej, szarej egzystencji. Wdraża nam poczucie czystości i harmonii, tajemnicę wzajemnej życzliwości i romantyzmu ładu społecznego. W istocie swej jest uwielbieniem Niedoskonałości, nieśmiałą próbą osiągnięcia czegoś znośnego w naszym nieznośnym życiu.(...)
Herbatyzm jest sztuką zatajania piękna, które należy znajdować samemu; jest sztuką sugerowania tego, czego nie ośmielamy się obnażyć. Jest szlachetną umiejętnością kpienia z samego siebie, spokojnie, lecz przenikliwie, a zatem samą kwintesencją humoru - uśmiechem filozofii.
Kakuzo Okakura