bezczelną przemoc silniejszego nad słabszym, chociaż mogło się wydawać, że doświadczenie życiowe powinno go [tj. Nikitę Gradowa]było zabezpieczyć przed podobnym sentymentalizmem. Polska - to hańba Rosji, myślał. Szarpiemy ten kraj, poczynając od Suworowa, obrzydliwego starca, nawiasem mówiąc. Po prawdzie, kogo bardziej dręczymy, siebie czy ich? My, rosyjscy patrioci, nie zapoczątkowaliśmy jeszcze naszej szlachetnej historii! Zjawiła się teraz niewielka szansa, będziemy gówniarzami, jeżeli jej nie wykorzystamy.
Wasilij Aksionow
Przedtem zdawało mi się, że wszystkie dni są podobne do siebie i aż do mojej śmierci takie będą. Odkąd ciebie poznałem... nie wymagaj, żebym to wyjaśnił. Wiem tylko jedno: chcę cię zatrzymać w moim życiu i od czasu do czasu przytulić, jeśli nie masz nic przeciwko temu. To, co nam się przydarza, ty traktujesz jako coś w rodzaju choroby. A jeśli to faktycznie choroba, to ja nie chcę wyzdrowieć. Świadomość, że gdzieś istniejesz i myślisz niekiedy o mnie, pomaga mi żyć.
Benoit Groult
Współczesny homo sapiens ogarnięty jest ideą pochłaniania: "od rana do nocy w kawiarniach, w barach, w klubach, w restauracjach - jedzą. Tematy rozmów: gdzie będziemy jedli, co będziemy jedli, co wybraliśmy z karty, co podali, jakie to było. (...) Kończą wnioskiem - za dużo jemy". Potem zajmuje ich jedno - jak zrzucić zbędne kilogramy. Wtedy "Część postanawia biegać. Inni studiują czasopisma poświęcone odchudzaniu". I tak w kółko. Trudno się dziwić, że kiedy słyszą o szczęśliwych ludziach przemierzających busz, pustynię czy skaliste góry z kijem w ręku i odrobiną wody w bukłaku - pukają się w czoło".
Beata Nowacka
Nierozpakowana walizka jest jednym z takich "wydłużających czas" zabiegów. Nie rozpakowałam się, to znaczy jeszcze nie do końca wróciłam. Jeszcze jakiś fragment mnie, może jakaś myśl lub wspomnienie, jest tam, skąd przybyłam. Ta walizka to mój pokój. Póki siedzę tam zamknięta czuję że mogę wszystko. Gdy tylko wyjdę za próg wszystko się ulatnia. I będzie coraz gorzej, aż się rozpakuję i zapomnę o wszystkich wspaniałych chwilach, o wolności. Znów będę siedzieć w pokoju i gapić się bezmyślnie w ścianę popijając zieloną herbatę i słuchać smutnych piosenek.
Iwona Słabuszewska-Krauze
Wasilij Aksionow
Przedtem zdawało mi się, że wszystkie dni są podobne do siebie i aż do mojej śmierci takie będą. Odkąd ciebie poznałem... nie wymagaj, żebym to wyjaśnił. Wiem tylko jedno: chcę cię zatrzymać w moim życiu i od czasu do czasu przytulić, jeśli nie masz nic przeciwko temu. To, co nam się przydarza, ty traktujesz jako coś w rodzaju choroby. A jeśli to faktycznie choroba, to ja nie chcę wyzdrowieć. Świadomość, że gdzieś istniejesz i myślisz niekiedy o mnie, pomaga mi żyć.
Benoit Groult
Współczesny homo sapiens ogarnięty jest ideą pochłaniania: "od rana do nocy w kawiarniach, w barach, w klubach, w restauracjach - jedzą. Tematy rozmów: gdzie będziemy jedli, co będziemy jedli, co wybraliśmy z karty, co podali, jakie to było. (...) Kończą wnioskiem - za dużo jemy". Potem zajmuje ich jedno - jak zrzucić zbędne kilogramy. Wtedy "Część postanawia biegać. Inni studiują czasopisma poświęcone odchudzaniu". I tak w kółko. Trudno się dziwić, że kiedy słyszą o szczęśliwych ludziach przemierzających busz, pustynię czy skaliste góry z kijem w ręku i odrobiną wody w bukłaku - pukają się w czoło".
Beata Nowacka
Nierozpakowana walizka jest jednym z takich "wydłużających czas" zabiegów. Nie rozpakowałam się, to znaczy jeszcze nie do końca wróciłam. Jeszcze jakiś fragment mnie, może jakaś myśl lub wspomnienie, jest tam, skąd przybyłam. Ta walizka to mój pokój. Póki siedzę tam zamknięta czuję że mogę wszystko. Gdy tylko wyjdę za próg wszystko się ulatnia. I będzie coraz gorzej, aż się rozpakuję i zapomnę o wszystkich wspaniałych chwilach, o wolności. Znów będę siedzieć w pokoju i gapić się bezmyślnie w ścianę popijając zieloną herbatę i słuchać smutnych piosenek.
Iwona Słabuszewska-Krauze