agrestem i wiedział nagle,że nigdy nie zapomni tego zapachu,tego miękkiego dotyku,wiedział,że nigdy już nie będzie mógł porównać ich z innym zapachem i innym dotykiem.Yennefer pocałowała go,a on zrozumiał,że nigdy już nie będzie pragnął innych ust niż te jej,mięciutkie i wilgotne,słodkie od pomadki.Wiedział nagle,że od tej chwili istnieć będzie tylko ona,jej szyja,ramiona i piersi wyzwolone spod czarnej sukni,jej delikatna,chłodna skóra,nieporównywalna z żadną,której dotykał.Patrzył z bliska w jej fiołkowe oczy,które,jak się obawiał,staną się dla niego...Wszystkim.Wiedział to.
Andrzej Sapkowski
Dorośli nie pamiętają, tego jak to jest być dzieckiem. Naprawdę nie pamiętają, wierz mi. Zapomnieli o ile większy wydawał się wtedy świat. Jak trudno było wdrapać się na krzesło. I jak to było zawsze patrzeć do góry. Zapomnieli.
Już tego nie wiedzą. Ty też zapomnisz. Czasem dorośli opowiadają, jak to było pięknie być dzieckiem. Nawet marzą o tym, by znów nim być. Ale o czym marzyli, będąc dziećmi?Jak myślisz? Sądzę, że marzyli o tym, by w końcu dorosnąć.
Cornelia Funke
-Dobrze- siadam prosto- Nie chcę zawalić zajęć, a muszę spisać sygnały niewerbalne oraz pstryknąć co najmniej jedną fotkę za to, że spóźniłam się na wykład mojego profesora i narobiłam sobie kłopotów.
-Dał ci klapsa?- Gabe zerknął drwiąco zza swojej kawy.
-Tak, Gabe- przyznałam spokojnie- Tak właśnie karze się na uniwerku niegrzeczne studentki: za pomocą pejcza, radośnie się przy tym uśmiechając.
-Moje marzenie- Zagwizdał- Czego bym nie dał, żeby tak Saylor..
Rachel Van Dyken
Życie w obozie koncentracyjnym rozdzielania duszę człowieka, ujawniając jej na co dzień ukryte otchłanie. Czy może zatem dziwić, że w otchłaniach tych znajdowaliśmy czysto ludzkie cechy, które z natury swej stanowią mieszaninę dobrego i złego? Granicą oddzielająca dobro od zła, która przebiegała przez duszę wszystkich istot ludzkich, sięga głęboko, aż do samego dna otchłani, którą odsłania pobyt w obozie koncentracyjnym.
Viktor E. Frankl
Andrzej Sapkowski
Dorośli nie pamiętają, tego jak to jest być dzieckiem. Naprawdę nie pamiętają, wierz mi. Zapomnieli o ile większy wydawał się wtedy świat. Jak trudno było wdrapać się na krzesło. I jak to było zawsze patrzeć do góry. Zapomnieli.
Już tego nie wiedzą. Ty też zapomnisz. Czasem dorośli opowiadają, jak to było pięknie być dzieckiem. Nawet marzą o tym, by znów nim być. Ale o czym marzyli, będąc dziećmi?Jak myślisz? Sądzę, że marzyli o tym, by w końcu dorosnąć.
Cornelia Funke
-Dobrze- siadam prosto- Nie chcę zawalić zajęć, a muszę spisać sygnały niewerbalne oraz pstryknąć co najmniej jedną fotkę za to, że spóźniłam się na wykład mojego profesora i narobiłam sobie kłopotów.
-Dał ci klapsa?- Gabe zerknął drwiąco zza swojej kawy.
-Tak, Gabe- przyznałam spokojnie- Tak właśnie karze się na uniwerku niegrzeczne studentki: za pomocą pejcza, radośnie się przy tym uśmiechając.
-Moje marzenie- Zagwizdał- Czego bym nie dał, żeby tak Saylor..
Rachel Van Dyken
Życie w obozie koncentracyjnym rozdzielania duszę człowieka, ujawniając jej na co dzień ukryte otchłanie. Czy może zatem dziwić, że w otchłaniach tych znajdowaliśmy czysto ludzkie cechy, które z natury swej stanowią mieszaninę dobrego i złego? Granicą oddzielająca dobro od zła, która przebiegała przez duszę wszystkich istot ludzkich, sięga głęboko, aż do samego dna otchłani, którą odsłania pobyt w obozie koncentracyjnym.
Viktor E. Frankl