końca: poznasz prawdę i to wszystko. Ja nie wrócę. Przeszłość nie wróci. Życie nie wróci do tego, co było. Życie zawsze idzie tylko do przodu, nieważne jak bardzo staramy się to zmienić. Ale będziesz wiedział. Poznasz prawdę. Odnajdziesz wszystkie elementy układanki, których nam ciągle brakuje. (…) Jedyne szczęśliwe zakończenie, na jakie możesz liczyć, to takie, w którym dorwiesz tych sukinsynów o sprawisz, że zapłacą za to, co nam zrobili. Dasz radę? Bo jeśli nie, musisz zadzwonić do Mahira i powiedzieć mu, że teraz on dowodzi. Ktoś musi odnaleźć prawdę. Proszę.
Mira Grant
Fikcja literacka sprawia, że możemy wniknąć w cudze głowy, w cudze miejsca i spojrzeć na świat obcymi oczami. A potem historia kończy się, nim zginiemy, albo też umieramy w niej - śmiało i na niby, by w świecie poza opowieścią obrócić stronę, zamknąć książkę i wrócić do własnego życia.
Życia podobnego i niepodobnego do innych.
Neil Gaiman
I teraz, gdy spowiadam się przed Wami już po raz ostatni,
poprzysięgam.
Że będziemy tu nadal, żyć i trwać, zaklęci w setkach zdań i tysiącach słów, dodając siły, wiary i nadziei, oraz udowadniając, że wszystko, co kiedyś się kończy, w tej samej chwili daje czemuś początek. I chociaż dzisiaj słowa już przestaną płynąć, i choć karty historii dzisiaj zamkną się, by blednąc, nasz los wciąż dopisuje kolejne rozdziały, prowadząc nas po krętej drodze życia. Od teraz jednak nikt nie ułoży ich w litery... Będą trwać w marzeniach, myślach i otartych łzach, które na zawsze weźmiecie ze sobą.
Nina Reichter
-Po co ci kredyt na... - Stokrotka przysunął tablet bliżej twarzy i zmarszczył brwi - na mrowisko?
-Ja tylko chciałem, ciamk, żeby mi oddał kartę... - Net bezradnie rozłożył ręce.
-Ale... - Dyrektor przyjrzał się uważnie Netowi - Ale, ciamk, mrowisko? Ciamk?
-Ciamk - odparł Net.
Rafał Kosik
Mira Grant
Fikcja literacka sprawia, że możemy wniknąć w cudze głowy, w cudze miejsca i spojrzeć na świat obcymi oczami. A potem historia kończy się, nim zginiemy, albo też umieramy w niej - śmiało i na niby, by w świecie poza opowieścią obrócić stronę, zamknąć książkę i wrócić do własnego życia.
Życia podobnego i niepodobnego do innych.
Neil Gaiman
I teraz, gdy spowiadam się przed Wami już po raz ostatni,
poprzysięgam.
Że będziemy tu nadal, żyć i trwać, zaklęci w setkach zdań i tysiącach słów, dodając siły, wiary i nadziei, oraz udowadniając, że wszystko, co kiedyś się kończy, w tej samej chwili daje czemuś początek. I chociaż dzisiaj słowa już przestaną płynąć, i choć karty historii dzisiaj zamkną się, by blednąc, nasz los wciąż dopisuje kolejne rozdziały, prowadząc nas po krętej drodze życia. Od teraz jednak nikt nie ułoży ich w litery... Będą trwać w marzeniach, myślach i otartych łzach, które na zawsze weźmiecie ze sobą.
Nina Reichter
-Po co ci kredyt na... - Stokrotka przysunął tablet bliżej twarzy i zmarszczył brwi - na mrowisko?
-Ja tylko chciałem, ciamk, żeby mi oddał kartę... - Net bezradnie rozłożył ręce.
-Ale... - Dyrektor przyjrzał się uważnie Netowi - Ale, ciamk, mrowisko? Ciamk?
-Ciamk - odparł Net.
Rafał Kosik