Okazuje się, że osoby pozbawione homunculus scurvisinis nie potrafią funkcjonować w strukturach hierarchicznych,
nie wykazują chęci awansu, nie przypochlebiają się swym przełożonym, nie trzymają języka tam, gdzie jego miejsce. Mówienie prosto w oczy spłaszcza każdą piramidę hierarchii i wzajemnych podporządkowań.
Ignacy Karpowicz
Wychowanie dziecka to wielka odpowiedzialność. Dziecko staje się tym, co przekazują mu rodzice swoim życiem. Młoda istota spędza większość czasu z nimi, uczy się więc przede wszystkim od ojca i matki. Stąd też oni ponoszą odpowiedzialność za to, jakie będzie ich potomstwo. Gdzie podziewali się rodzice, kiedy ich dzieci zaczęły odnosić się do innych bez szacunku? Gdzie byli, kiedy zaczęły stosować przemoc? Oni te dzieci wychowywali i powinni byli nauczyć je, co jest dobre a co złe. Ktoś, kto toleruje w domu przemoc lub brak szacunku, nie może oczekiwać, że jego dzieci gdzie indziej zachowają się inaczej. My, rodzice, wiemy, co jest prawidłowe, a co nie. Nie musimy zawsze znać prawdy, ale musimy słuchać naszego sumienia. Musimy zdawać sobie sprawę z odpowiedzialności, jaką ponosimy. Nie możemy zaniedbywać naszych dzieci lub ich nie szanować, a potem oczekiwać, że wyrosną na dobrych ludzi. Jeśli miało się piękne dzieciństwo, było się kochanym i czuło się bezpiecznym, będzie się człowiekiem, który umie kochać i traktować innych z szacunkiem. Jeśli jednak wyrosło się w środowisku pełnym przemocy, będzie się ją zawsze nosić w sobie i pewnego dnia zastosuje się ją wobec innych.
Waris Dirie
Ignacy Karpowicz
Wychowanie dziecka to wielka odpowiedzialność. Dziecko staje się tym, co przekazują mu rodzice swoim życiem. Młoda istota spędza większość czasu z nimi, uczy się więc przede wszystkim od ojca i matki. Stąd też oni ponoszą odpowiedzialność za to, jakie będzie ich potomstwo. Gdzie podziewali się rodzice, kiedy ich dzieci zaczęły odnosić się do innych bez szacunku? Gdzie byli, kiedy zaczęły stosować przemoc? Oni te dzieci wychowywali i powinni byli nauczyć je, co jest dobre a co złe. Ktoś, kto toleruje w domu przemoc lub brak szacunku, nie może oczekiwać, że jego dzieci gdzie indziej zachowają się inaczej. My, rodzice, wiemy, co jest prawidłowe, a co nie. Nie musimy zawsze znać prawdy, ale musimy słuchać naszego sumienia. Musimy zdawać sobie sprawę z odpowiedzialności, jaką ponosimy. Nie możemy zaniedbywać naszych dzieci lub ich nie szanować, a potem oczekiwać, że wyrosną na dobrych ludzi. Jeśli miało się piękne dzieciństwo, było się kochanym i czuło się bezpiecznym, będzie się człowiekiem, który umie kochać i traktować innych z szacunkiem. Jeśli jednak wyrosło się w środowisku pełnym przemocy, będzie się ją zawsze nosić w sobie i pewnego dnia zastosuje się ją wobec innych.
Waris Dirie