Stoję jak cielę i patrzę na niego oniemiała. Co się właściwie stało? Jakim

cudem Radek, pokorny i cichy Radek, zdołał wkraść się na moje podwórko, opanować mój świat i przejąć mnie jak swoją własność, nie pytając mnie nawet o zdanie? I jak, do cholery, udało mu się przy tym sprawić, że jestem z tego powodu niebotycznie szczęśliwa? Chyba pierwszy raz w życiu ktoś ze mną wygrał... On mnie po prostu sobie wziął, zdecydowanym, nieznoszącym sprzeciwu gestem, zdjął z półki, rozpakował i skonsumował na miejscu. Ot tak! Nie bał się odrzucenia? Że go wyśmieję? Skąd w nim taka pewność? Nie pojmuję... Pojmuję za to co innego - że bardzo, kosmicznie wprost tego potrzebowałam! Sama nie wiedziałam jak bardzo!
Małgorzata Kalicińska

Rita przygląda się jej, wiedząc, że między nimi coś było. Lidka komentuje ją w liście do Richtera, z którym wymieniają się wrażeniami, jako "miłą i do rzeczy" i dodaje: "Pewno, że jak jego forsę przepuści, to rzuci się gdzie indziej. Ale, muszę powiedzieć, doszlusowała do niego, jak jeszcze żadnej forsy nie było. Tyle że doczekała się jej po latach, co bardzo się jej chwali, bo zniuchała, że na dobrego konia postawiła, co na przykład krytykom literackim bardzo rzadko się zdarza".
Klementyna Suchanow

(...) czy możecie wyobrazić sobie stan wiecznej szczęśliwości bez najmniejszego pojęcie o jej przeciwieństwie? Bzdura! Cnotę bez grzechu? Bzdura! Tęsknota do tego raju to dziecinada. A poza tym jak nas wypędzili, to trzeba mieć godność, trzeba się szanować, a nie jęczeć!
[Odwiedziny]s.73.
Janusz Rudnicki

Wziął mnie wtedy w obroty doktor Jack Daniels, stary już amerykański lekarz, który też był na pokładzie. Pomógł mi złagodzić stres, pomógł na nowo wsiąść do samolotu i, o dziwo, pozwoliłem mu po raz drugi wynieść się w powietrze, jeszcze raz polecieć z tymi samymi zwierzętami i tymi samymi Japończykami, Amerykanami, Polakami, tym razem słysząc dookoła siebie modlitwy chyba we wszystkich językach świata.
Jurek Owsiak

Gemeoss

Z milionów niedających się powstrzymać poruszeń składa się mozaika najbardziej przekonującego istnienia; rzeczy,

jedne przez drugie, wznoszą się i unoszą w powietrze; ich chłód rozjaśnia cienie, a słońce zmienia w lekki uduchowiony blask. Wtedy nie ma w ogrodzie rzeczy najważniejszej; wszystko jest wszędzie i trzeba być we wszystkim, aby niczego nie pominąć. Rainer Maria Rilke Nie możemy zniweczyć tej wspaniałej miłości. Wróć! Będę czekała, licząc, że spełni się każdy sen o Tobie. Francis Scott Fitzgerald Dlatego, że ustąpić złu to znaczy pozwolić, by niesprawiedliwość szerzyła się po świecie i odwrócić się od Jasnych Bogów Maria Siemionowa Są ślady ptasich lotów w niebie I nic więcej; Coś było, coś odeszło, Pozostało coś. William Wharton Jeszcze nie spotkałem ludzi, którzy by się odwracali od tego, co ciekawe, choćby i „brzydkie". Eduard Limonow Dzieci są naturalnymi filozofami - nic, tylko stawiają pytania. Dorośli to naturalni idioci - dorośli odpowiadają. Éric-Emmanuel Schmitt Odwaga raz jest wyżej, raz znowu niżej w cenie: im pospolitsza, tym mniej się ludzie nią sz...

Czytaj więcej

Jeśli ludzi coś do siebie ciągnie, to muszą się spotkać, choćby stawiali na

swojej drodze najrozmaitsze przeszkody, bombardowali się ukrytymi znaczeniami, błędnie interpretowali swoje zachowania, mijali się tam, gdzie powinni się spotkać i tak dalej. Katarzyna Pisarzewska Czasami trzeba się pogodzić z tym, co los nam daje, czasami trzeba coś stracić, żeby później potrafić docenić to, co się ma. Teraz to zrozumiałam, zrozumiałam, że to wcale nie jest banał. Nie wszystko od nas zależy, nie wszystko... Nie na wszystko mamy wpływ... Alicja Masłowska–Burnos Ponieważ życie jest złudzeniem, moglibyśmy sądzić, że w Indiach łatwiej je stracić, niż gdzie indziej. I to jest prawda: śmierć to coś zwykłego, banalnego. Nie towarzyszy jej płacz ani gesty rozpaczy. Związane z nią obrzędy są uproszczone.Śmierć jest faktem. Jean Claude Carriere Chcę, żeby ludzie mnie zapamiętali. Mnie i tych, którzy byli mi bliscy. Żeby wiedzieli jaki był świat, który kochałem. Żeby dowiedzieli się najważniejszego z tego, co poznałem i zrozumiałem. Żeby moje życie nie poszło na marne. ...

Czytaj więcej

Ja Meve, z łaski bogów królowa Lyrii i Rivii, mocą moją, prawem i

przywilejem pasuję cię na rycerza. [...] Trzymałeś most wespół z wojakami z Rivii, mężny Geralcie znikąd. Tak ci wyfło, ha, ha. No a mnie wyfło nadać ci za to predykat: Geralt z Rivii. Ha, ha. Andrzej Sapkowski No i co się, kotku, liczy? Miłość się liczy? Guzik! Odpowiedzialność się liczy. No więc ja biorę za ciebie odpowiedzialność i obiecuję ci, że będę o ciebie dbał do twojej śmierci, a czy ja cię kocham, czy nie kocham, lubię, nie lubię, to jest już sprawa drugorzędna. Agnieszka Jucewicz Z miłością jest podobnie jak z treningiem lekkoatletycznym lub grą na instrumencie. Ćwicz zawzięcie przez jakiś czas. Potem zrób sobie odpoczynek - zdejmij sportowe obuwie, odłóż skrzypce. A gdy wrócisz do swej dyscypliny, do swoich gam, zobaczysz, że w niewyjaśniony sposób udoskonaliłeś swoje umiejętności wskutek działania czasu, niczego więcej. Ann-Marie MacDonald Jest między nami rożnica, Thordis. Ty nie jesteś ofiarą, nie można cię do niej redukować i jesteś daleka od takiego pomysłu. ...

Czytaj więcej

Piękno języka polega na tym, że nigdy nie można dokładnie wyrazić tego, co

się chce wyrazić.(...) Otwiera to przestrzeń dla wspaniałej walki o wyrażenie świata i o wyrażenie samego siebie, towarzyszącej całej historii człowieka(...)dopiero dzięki tej walce człowiek staje się sobą. Jako jednostka i jako gatunek. Stara się po prostu wciąż lepiej i lepiej uchwycić świat w słowach, obrazach lub zachowaniu, a im bardziej mu się to udaje, tym bardziej sobie uświadamia, że nigdy całkowicie nie uchwyci ani świata, ani siebie, ani żadnego elementu rzeczywistości. Lecz mimo to musi się jeszcze mocniej starać, a tym samym coraz lepiej siebie definiować. Jest to syzyfowy los. Nie ma co: całkowita prawdę o sobie człowiek zabiera ze sobą do grobu. Ale przecież jednak ktoś ją będzie znał: jeśli nie Pan Bóg, to przynajmniej pamięć bytu. Václav Havel Nie lubię tych wszystkich szarych ludzi - i nie lubię siebie, bo widzę, że stopniowo szarzeję. Nie lubię swojego typu. Jestem pospolita. Wszystko to już mi się znudziło... Tak strasznie potrzebuję teraz, by mi ktoś mówił dłu...

Czytaj więcej

Ulice należały do nich i wypełniał je smród płonących śmieci, odór gnijących baranich

flaków. Podzwaniali złotymi łańcuchami, siedząc wśród śmietników. Natomiast w domach, tam gdzie było królestwo kobiet, panował porządek, czystość i schludność(...) Natomiast tam gdzie zaczynał się świat mężczyzn od razu zaczynał się burdel. Jakby bezbrzeżnie gardzili rzeczywistością. Jakby wszystko poza nimi samymi było czymś w rodzaju niedopałka albo smarka. Siedzieli w tych podrabianych butach włoskich alfonsów, w tych pedalskich lustrzankach, siedzieli na skraju rynsztoka i nie przychodziło im do głowy, żeby coś z tym smrodem zrobić. Andrzej Stasiuk -Jeżeli jest to działanie diabła to gdzie jest Bóg? Czy to sprawiedliwe, żeby cały nasz dom został zniszczony, bo nasz córka używała tablicy ouija? Ksiądz Daniel współczuł Sharon. Jej pytania jednak wymagały odpowiedzi i ksiądz był zmuszony jej udzielić, cytując fragment rozdziału 18 Księgi Powtórzonego Prawa: "Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, gusła, pr...

Czytaj więcej

I wyobrażałem sobie, że życie to jakaś tajemna gra. Że ja jestem w

tej grze główną postacią. Że ktoś ze mną gra. Że ktoś patrzy na mnie i czeka, co zrobię. Że tam, gdzie mnie nie ma, ludzie stoją w miejscu. Że są pionkami w wielkiej grze, w którą ktoś z mną gra. Że kiedy ja się pojawiam w danym miejscu, to ludzie, którzy tam byli, nagle ożywiają, a ten ktoś, kto ze mną gra, patrzy co zrobię. Tak właśnie sobie wyobrażałem. Ale nie mówiłem o tym nikomu, bo podejrzewałem, że ktoś, kto ze mną gra, na pewno ma wśród ludzi szpiegów i gdy komuś o tym powiem, wtedy gracz odkryje, że go rozszyfrowałem i wymyśli mi jeszcze gorszą grę. Więc wolałem udawać głupiego, że nic nie wiem. Mariusz Maślanka Murzyn spoważniał, błysnął zębami i odpowiedział porywczo: - Z kogo że pan tu humorystyczną drakie odstawiasz, panie szanowny, jaki że ja dzik jestem, o wiele dwadzieścia pięć lat w Warszawie mieszkam. Małpy ani papugi cholery za żadne pieniądze do ust bym nie wziął, formalną zakąską tak jak i pan się posługuję. - A w takim razie przepraszam i widzę, że z pana s...

Czytaj więcej

Jeśli ludzie płaczą na filmach, to dlatego, że w ciemnym kinie przez krótką

chwilę dotykają złotego źródła magii. Potem wychodzą w jaskrawe światło rozsądku i logiki i źródło wysycha, ludzie zaś czują w sercu dziwny smutek i nie wiedzą dlaczego. Kiedy jakaś piosenka poruszy w tobie wspomnienie, kiedy wirujące w promieniu światła pyłki odwrócą twoją uwagę od świata, kiedy nocą słyszysz w oddali stukot kół przejeżdżającego pociągu i zastanawiasz się, dokąd też on zmierza, wykraczasz poza człowieka, którym jesteś, i miejsce, w którym się znajdujesz. Na najkrótszą z krótkich chwil wkraczasz do czarodziejskiego królestwa. Robert McCammon - Nie uważasz - szepnęła po chwili - że w nas jakby symbolicznie łączą się dwa światy? - Niewiele wiem o symbolice. Natomiast świat, ten czy tamten, to jeden wielki nieogar. (...) - Ale ludzie sobie jakoś radzą. - Tylko ci, którzy postanowili sobą sterować. (...) Żyją naprawdę tylko ci, którzy do czegoś dążą. Którzy nie dali sobie wytrzepać marzeń z głowy. Nie siedzą i biadolą, nie porównują swojego losu z innymi szczęśliwym...

Czytaj więcej

U Nietzschego spotykamy ważną ideę - amor fati, czyli "umiłowanie własnego losu", to

znaczy w istocie własnego życia. Według niego jeśli mówisz "nie" choćby jednemu składnikowi swojego życia, to drzesz w strzępy całość. Joseph Campbell Gdy się z kimś przeżyje całe życie i jest zawsze razem, i dzieli każdą myślą i zamiarem, to nie sposób sobie wyobrazić, że ten ktoś odchodzi tak nagle i bez ostatniego słowa. Magdalena Grzebałkowska Chrześcijaństwo stało się raczej kultem rytuału niż idei, teologia zaś wycofała się, ustępując miejsca politycznej kontroli. Christopher Knight Bliskość pożądanej rzeczy kusi człowieka, by uległ słabościom. Na drodze tej czyha zguba. Frank Herbert Język mu się w winie utopił. A ja się nawet w morzu nie utopiłem! [BURZA]. William Shakespeare -Oczywiście, że zamierzam coś zrobić. Zamierzam zrobić wszystko co najlepsze w mojej mocy. -Czyli. -Zająć się sobą Lisa Jane Smith Nic nie ma większej mocy perswazji niż pięć centymetrów stali w ciele człowieka... Veit Etzold Kiepski to przypadek. Żadnego spięcia, kryzysu...

Czytaj więcej

Jakżebyście mogli sobie wyobrazić owe szczególne krainy pradawnych wieków, dokąd nieskrępowane kroki mogą

człowieka zaprowadzić przez samotność — zupełną samotność, bez policjanta — przez milczenie — zupełne milczenie, w którym się nie rozlegnie żaden głos dobrotliwego sąsiada, szepcącego o opinii publicznej. Te wszystkie drobne rzeczy składają się na wielką różnicę. Kiedy ich zbraknie, musi się człowiek oprzeć na własnej, wrodzonej sile, na swojej własnej prawości. Można być oczywiście zbyt wielkim głupcem, aby zejść z prostej drogi, zbyt tępym, by nawet wiedzieć, że się jest napastowanym przez mroczne potęgi. Twierdzę, iż żaden głupiec nie sprzedał nigdy diabłu swej duszy; może głupiec jest na to za głupi, a może diabeł zbyt diabelski — nie umiem tego powiedzieć. Joseph Conrad do wieczności należy również obraz każdego prawdziwego czynu, siła każdego prawdziwego uczucia, nawet jeśli nikt o nim nie wie, nikt go nie widzi, nie spisze i nie przechowa dla potomności. W wieczności (...) jest tylko świat współczesnych. (...) Jest królestwem poza granicami czasu i pozoru. My tam przynależy...

Czytaj więcej

W psychologii podróznej mówi się, iż wrażenie podobieństwa dwóch miejsc jest wprost proporcjonalne

do odległości między nimi. To, co blisko, nie wydaje się do siebie podobne, wydaje sie obce. Często największe podobieństwa odnajdujemy - mówi psychologia podróżna - na odległych krańcach świata. Olga Tokarczuk Wszyscy rodzice świata okłamują swoje dzieci, utrzymując, że potwory nie istnieją. Istnieją, jak najbardziej Maxime Chattam Lepiej żałować, że się coś zrobiło, niż żałować, że się czegoś nie zrobiło. Annie Sanders Wady wielkich ludzi są pociechą matołów. Waldemar Łysiak Isabelle dźgnęła łyżką niezidentyfikowany obiekt leżący na patelni. Pewnie naleśnik, z obawą pomyślała Clary. Cassandra Clare Zrób mi tę przyjemność. Uwielbiaj mnie mimo wszystko. Antoine de Saint-Exupéry Ja jestem demon strasznych ekspresów rwących po niebie w ciemność i przeszłość. `Autobiografia.` Krzysztof Kamil Baczyński Im człowiek jest starszy, tym mniej wstydzi się dzieciństwa, tak myślę. Krystyna Siesicka Niech miejsce to będzie sekretem, tajemnicą, której początek i koniec n...

Czytaj więcej