rzeczywiście chciałaś, żebym nosiła twój kapelusz? Udajesz wielką złą czarownicę, a to wcale nie jesteś ty. Sprawdzasz ludzi przez cały czas, wystawiasz ich na próby, ale chcesz przecież, żeby okazali się na tyle sprytni, by z tobą wygrali. Trudno być najlepszą. Nie wolno ci się zatrzymać. Jesteś nazbyt dumna, by przegrać. Duma! Zamieniłaś ją w ogromną siłę, ale ona zjada także ciebie. Czy boisz się roześmiać, by nie usłyszeć rechotu żaby?
Terry Pratchett
- Odkryłem, że wiara w coś nie sprawia, że staje się to prawdą - odparł ostrożnie.
- Istniały rzeczy, które zaakceptowałem, w które wierzyłem całym sercem, ale... myliłem się.
- Oszukano cię? - spytała.
- Oszukano - przytaknął, po czym zamilkł. - A może nie. Przynajmniej nie celowo. Niezależnie do tego, jak bardzo się mylisz, nigdy nie będzie kłamstwem to, w co naprawdę wierzysz.
Daniel Abraham
- Klasztor został wysadzony w powietrze... Wieśniacy boją się przechodzić tamtędy w nocy.
- Dlaczego się boją?
- Z powodu czarnego znaku na zburzonej ścianie. Czują przed nim zabobonny lęk.
- Proszę mi powiedzieć, monsieur... szybko... zaraz... proszę mi powiedzieć! Jak wygląda ten znak?
- Przypomina ogromnego psa – odparłem. – Wieśniacy nazywają go Ogarem Śmierci.
- Ach! – Z jej ust wydarł się przenikliwy okrzyk. – A więc to prawda... Wszystko, co pamiętam, jest prawdą. To nie jest żaden nocny koszmar. To się wydarzyło!
Agatha Christie
-What is this woman to you?
-Vhalla, I need her in so many ways, Mother help me, - Aldrik groaned. - I need her as my redemption, I need her kindness, I need her foregiveness, I need her smiles, I need her humanity, I need her ignorance, I need her innocence, and, yes ... Mother Sun, yes, I need her as a man. - (...)
- You love her.
It was not a question, but Aldrik answered it anyway. - More than I ever thought possible.
Elise Kova
Terry Pratchett
- Odkryłem, że wiara w coś nie sprawia, że staje się to prawdą - odparł ostrożnie.
- Istniały rzeczy, które zaakceptowałem, w które wierzyłem całym sercem, ale... myliłem się.
- Oszukano cię? - spytała.
- Oszukano - przytaknął, po czym zamilkł. - A może nie. Przynajmniej nie celowo. Niezależnie do tego, jak bardzo się mylisz, nigdy nie będzie kłamstwem to, w co naprawdę wierzysz.
Daniel Abraham
- Klasztor został wysadzony w powietrze... Wieśniacy boją się przechodzić tamtędy w nocy.
- Dlaczego się boją?
- Z powodu czarnego znaku na zburzonej ścianie. Czują przed nim zabobonny lęk.
- Proszę mi powiedzieć, monsieur... szybko... zaraz... proszę mi powiedzieć! Jak wygląda ten znak?
- Przypomina ogromnego psa – odparłem. – Wieśniacy nazywają go Ogarem Śmierci.
- Ach! – Z jej ust wydarł się przenikliwy okrzyk. – A więc to prawda... Wszystko, co pamiętam, jest prawdą. To nie jest żaden nocny koszmar. To się wydarzyło!
Agatha Christie
-What is this woman to you?
-Vhalla, I need her in so many ways, Mother help me, - Aldrik groaned. - I need her as my redemption, I need her kindness, I need her foregiveness, I need her smiles, I need her humanity, I need her ignorance, I need her innocence, and, yes ... Mother Sun, yes, I need her as a man. - (...)
- You love her.
It was not a question, but Aldrik answered it anyway. - More than I ever thought possible.
Elise Kova