ufała zasadom etykiety, które huśtały jej się w głowie niczym dziesiątki wahadeł, najczęściej po prosty milczała, co odbierano jako oznakę bolesnej nieśmiałości lub wyniosłości.
Paullina Simons
Airi też milczy. Ale nie jest to milczenie, w którym można odpocząć. Takie zwykłe, pogodne nicniemówienie, cisza wypełniona spojrzeniami, uśmiechem i radością ludzi, którzy odnaleźli się jak w korcu maku. Cisza przerywana od czasu do czasu przez Airi, która wdaje się w pogawędkę z kotem, kwiatami, samą sobą albo ze Svenem Erikiem.
Teraz, w tym uciążliwym milczeniu, jak echo rozbrzmiewa jego myśl: przecież ona mnie rzuci. To wszystko nie ma sensu.
Åsa Larsson
Nikomu nie ufam. To destrukcyjne. Ufając komuś, powierzasz mu część swojego życia. Potem ten ktoś może to wykorzystać przeciwko tobie. Poznać twoje słabości, słabe punkty. Wiedzieć, gdzie uderzyć, by wygrać. Stajesz się rozpoznany, zbadany. Najbezpieczniejsza jest nieprzewidywalność, wtedy to ciebie się boją, nie ty ich. Tyczy się to zarówno przyjaciół, jak i wrogów. Po prostu nie są w stanie przewidzieć twoich kroków.
Artur Urbanowicz
To co najbardziej naturalne w naturze człowieka, jakże często bywa podyktowane rozpaczą. Zatem ci ludzie, którzy po prostu nie mogą znieść udręki życia z tym, co jest, narzucają światy nowe systemy. Twórców interesuje tylko jedno: aby ich systemy były wyjątkowe. Gdyby Hitler urodził się w faszystowskich Niemczech, nie zadowoliłaby go panująca tam atmosfera. Kiedy nie publikowany poeta odkrywa jeden ze swoich obrazów w utworze innego artysty, wcale go to nie cieszy, bo nie kieruje się wiernością obrazowi ani chęcią jego przekazania na użytek publiczny, lecz poczuciem, że nie musi tkwić w takim świecie, jaki jest mu dany, i że może uciec od uciążliwego układu rzeczy w jego obecnej postaci. Jezus zapewne tak zaprojektował swój system, że poniósł klęskę w rękach innych ludzi, bo tak działają najwybitniejsi twórcy: gwarantują straszliwą siłę własnej oryginalności, projektując swoje systemy na ścierną przyszłość.
Leonard Cohen
Paullina Simons
Airi też milczy. Ale nie jest to milczenie, w którym można odpocząć. Takie zwykłe, pogodne nicniemówienie, cisza wypełniona spojrzeniami, uśmiechem i radością ludzi, którzy odnaleźli się jak w korcu maku. Cisza przerywana od czasu do czasu przez Airi, która wdaje się w pogawędkę z kotem, kwiatami, samą sobą albo ze Svenem Erikiem.
Teraz, w tym uciążliwym milczeniu, jak echo rozbrzmiewa jego myśl: przecież ona mnie rzuci. To wszystko nie ma sensu.
Åsa Larsson
Nikomu nie ufam. To destrukcyjne. Ufając komuś, powierzasz mu część swojego życia. Potem ten ktoś może to wykorzystać przeciwko tobie. Poznać twoje słabości, słabe punkty. Wiedzieć, gdzie uderzyć, by wygrać. Stajesz się rozpoznany, zbadany. Najbezpieczniejsza jest nieprzewidywalność, wtedy to ciebie się boją, nie ty ich. Tyczy się to zarówno przyjaciół, jak i wrogów. Po prostu nie są w stanie przewidzieć twoich kroków.
Artur Urbanowicz
To co najbardziej naturalne w naturze człowieka, jakże często bywa podyktowane rozpaczą. Zatem ci ludzie, którzy po prostu nie mogą znieść udręki życia z tym, co jest, narzucają światy nowe systemy. Twórców interesuje tylko jedno: aby ich systemy były wyjątkowe. Gdyby Hitler urodził się w faszystowskich Niemczech, nie zadowoliłaby go panująca tam atmosfera. Kiedy nie publikowany poeta odkrywa jeden ze swoich obrazów w utworze innego artysty, wcale go to nie cieszy, bo nie kieruje się wiernością obrazowi ani chęcią jego przekazania na użytek publiczny, lecz poczuciem, że nie musi tkwić w takim świecie, jaki jest mu dany, i że może uciec od uciążliwego układu rzeczy w jego obecnej postaci. Jezus zapewne tak zaprojektował swój system, że poniósł klęskę w rękach innych ludzi, bo tak działają najwybitniejsi twórcy: gwarantują straszliwą siłę własnej oryginalności, projektując swoje systemy na ścierną przyszłość.
Leonard Cohen