czas, we dnie i nocą, rozpaczliwie pragnąc czegoś, o czym wiesz, że nie powinnaś tego chcieć; czegoś, co nawet nie odwzajemnia twoich uczuć. Żebyś wiedziała, jak to jest czuć, że decyzja, którą podjęłaś, mając dwanaście lat, oznacza, że nigdy nie będziesz miała tej jednej, jedynej rzeczy, która naprawdę cię uszczęśliwia. Chcę, żebyś marzyła o jednym i tylko jednym, i chciała tylko jednego, i żebyś miała obsesję na punkcie tej jednej rzeczy, tak jak... (...) ja na twoim punkcie!
Cassandra Clare
Cisza jak widać wypełniła mi uszy.
Haruki Murakami
Tenho medo de me poder lembrar do que foi...
Fernando Pessoa
Życie to jedno z najbardziej interesujących zajęć, mimo wszystko".
Erich Kästner
Mówią, że kobieta chirurg to jak świnka morska - ani świnka, ani morska.
Paweł Reszka
- Ona jest ze mną - powiedział Wayne, podbiegając bliżej.
- Niech mnie piekło pochłonie, jeśli to prawda - mruknęła Ranette, ale pozwoliła, żeby odciągnął ją od kamerdynera.
Brandon Sanderson
Był w moim życiu taki moment - a właściwie całe lata - kiedy nieznajomi zatrzymywali mnie na ulicy i pytali, czy dobrze się czuję.
Chodziłam ze spuszczoną głową i w rozpiętym płaszczu w zimne, śnieżne, wietrzne dni, bez rękawiczek, bez czapki, bez szalika. Wyglądałam tak, jakby świat się ode mnie odwrócił, jakbym nie miała żadnych przyjaciół, jakbym straciła najbliższą osobę. Ludzie przystawali i pytali:
- Ma pani kiepski dzień?
Kręciłam głową i odpowiadałam:
- Nie. Mam kiepskie życie.
I naprawdę tak myślałam.
Regina Brett
Cassandra Clare
Cisza jak widać wypełniła mi uszy.
Haruki Murakami
Tenho medo de me poder lembrar do que foi...
Fernando Pessoa
Życie to jedno z najbardziej interesujących zajęć, mimo wszystko".
Erich Kästner
Mówią, że kobieta chirurg to jak świnka morska - ani świnka, ani morska.
Paweł Reszka
- Ona jest ze mną - powiedział Wayne, podbiegając bliżej.
- Niech mnie piekło pochłonie, jeśli to prawda - mruknęła Ranette, ale pozwoliła, żeby odciągnął ją od kamerdynera.
Brandon Sanderson
Był w moim życiu taki moment - a właściwie całe lata - kiedy nieznajomi zatrzymywali mnie na ulicy i pytali, czy dobrze się czuję.
Chodziłam ze spuszczoną głową i w rozpiętym płaszczu w zimne, śnieżne, wietrzne dni, bez rękawiczek, bez czapki, bez szalika. Wyglądałam tak, jakby świat się ode mnie odwrócił, jakbym nie miała żadnych przyjaciół, jakbym straciła najbliższą osobę. Ludzie przystawali i pytali:
- Ma pani kiepski dzień?
Kręciłam głową i odpowiadałam:
- Nie. Mam kiepskie życie.
I naprawdę tak myślałam.
Regina Brett