żeby się upewnić, że nikt mnie nie widzi. A potem, oczarowana, studiuję wytwór własnych zbłąkanych myśli.
Jessica Khoury
To cudowne uczucie – pochylić się, żeby kogoś pozdrowić na powitanie (albo pożegnanie), i po czuć, jakich używa perfum. Wybrany zapach dużo mówi o człowieku. To intymny sekret, którym kobieta się z nami dzieli i który wiele mówi o jej kobiecości.
Jennifer L. Scott
Czuła się wtedy niczym nic nieznacząca drobinka materii, przyczepiona wyłącznie prawem grawitacji do rozpędzonej planety, gnającej w nieznane przez nieogarniony wszechświat. Nie miała wpływu na nic. Była nikim.
Krystyna Mirek
Czasem trudno utrzymać w ryzach strumień życia.
Paulo Coelho
Każdy człowiek jest jednak nie tylko sobą: stanowi również jedyny, niepowtarzalny, w każdym wypadku ważny i osobliwy punkt, w którym krzyżują się ze sobą zjawiska tego świata, raz jeden tylko w ten właśnie sposób i nigdy więcej.
Hermann Hesse
Kiedyś było wielu dobrych ludzi. Mało tego, nawet źli udawali dobrych, bo tak po prostu wypadało. Było to źródłem obłudy i fałszu wielkich wad przeszłości, które pod koniec dziewiętnastego wieku zdemaskował realizm krytyczny.
Rezultat tych zdemaskowań okazał się zaskakujący - dobrze ludzie zniknęli. Przecież dobroć nie jest tylko wrodzoną zaletą; trzeba ją kultywować, a to się robi wtedy, gdy jest na nią zapotrzebowanie. Dla nas dobroć była cechą staromodną, wymarłą, a dobry człowiek czymś w rodzaju mamuta. To, czego uczyła nas epoka - walka klasowa, likwidacja kułactwa, demaskowanie, zrywanie zasłon i szukanie drugiego dna pod każdym uczynkiem - mogło wyrobić w nas wszystkie cechy, tylko nie dobroć.
Dobroci, podobnie jak poczciwości, trzeba było szukać w zapadłych kątach, głuchych na zew epoki.
Nadieżda Mandelsztam
Jessica Khoury
To cudowne uczucie – pochylić się, żeby kogoś pozdrowić na powitanie (albo pożegnanie), i po czuć, jakich używa perfum. Wybrany zapach dużo mówi o człowieku. To intymny sekret, którym kobieta się z nami dzieli i który wiele mówi o jej kobiecości.
Jennifer L. Scott
Czuła się wtedy niczym nic nieznacząca drobinka materii, przyczepiona wyłącznie prawem grawitacji do rozpędzonej planety, gnającej w nieznane przez nieogarniony wszechświat. Nie miała wpływu na nic. Była nikim.
Krystyna Mirek
Czasem trudno utrzymać w ryzach strumień życia.
Paulo Coelho
Każdy człowiek jest jednak nie tylko sobą: stanowi również jedyny, niepowtarzalny, w każdym wypadku ważny i osobliwy punkt, w którym krzyżują się ze sobą zjawiska tego świata, raz jeden tylko w ten właśnie sposób i nigdy więcej.
Hermann Hesse
Kiedyś było wielu dobrych ludzi. Mało tego, nawet źli udawali dobrych, bo tak po prostu wypadało. Było to źródłem obłudy i fałszu wielkich wad przeszłości, które pod koniec dziewiętnastego wieku zdemaskował realizm krytyczny.
Rezultat tych zdemaskowań okazał się zaskakujący - dobrze ludzie zniknęli. Przecież dobroć nie jest tylko wrodzoną zaletą; trzeba ją kultywować, a to się robi wtedy, gdy jest na nią zapotrzebowanie. Dla nas dobroć była cechą staromodną, wymarłą, a dobry człowiek czymś w rodzaju mamuta. To, czego uczyła nas epoka - walka klasowa, likwidacja kułactwa, demaskowanie, zrywanie zasłon i szukanie drugiego dna pod każdym uczynkiem - mogło wyrobić w nas wszystkie cechy, tylko nie dobroć.
Dobroci, podobnie jak poczciwości, trzeba było szukać w zapadłych kątach, głuchych na zew epoki.
Nadieżda Mandelsztam