nas musnęło. Patrzy na nas i nie widzi, że jesteśmy odmienieni. To najbardziej zwariowana rzecz na świecie: możesz się zmienić w archanioła, głupca lub zbrodniarza, a nikt tego nie zobaczy. Ale kiedy brakuje ci guzika - każdy to widzi.
Erich Maria Remarque
A kto wie nawet, czy to nie tu jest środek mojego widnokręgu, bo jedynie tu jestem w stanie doznawać tej bolesnej dotkliwości, jak umieram za nimi i ja, a nie tylko świat dookoła mnie. I to tak zwyczajnie, pospolicie, że ta dotkliwość przeradza się w zachwyt, jakbym oto stał twarzą w twarz przed najwznioślejszą tajemnicą piękna. Chce mi się aż zanurzyć w tym umieraniu jak w kwitnącej łące i patrzeć na słońce gasnące nade mną.
Wiesław Myśliwski
Tworzenie wzajemnych relacji to jak budowanie zamku z piasku. Nieustannie trezba dbać, by nie runął... I by nikt nie wszedł w niego butami... Nie można na chwilę spuścić go z oczu. Związek pomiędzy dwojgiem ludzi bywa kruchy. Dokładnie tak jak zamek z piasku. Gdy odwrócisz głowę, zaleje go morska fala. Pozostanie tylko słona morska woda albo słone łzy.
Magdalena Witkiewicz
Dobra wiadomość jest taka, że chociaż skopie ci tyłek z każdej możliwej strony, to nie ma to żadnego znaczenia, bo nie odbierze ci w ten sposób Celestial. W tym przypadku to nie zwycięzca bierze wszystko.
Tayari Jones
Wojna oznacza utratę tego, co się kocha. Pokój to jest to, co zostaje, kiedy wojna się kończy.
Sumia Sukkar
Wspomnienia są jak wióry, które lecą tam, gdzie drwa rąbią. Pozostają tam, gdzie spadły, kiedy drwami napalono już w piecu. Deptane butami, zalewane przez deszcze, z wolna zmieniają barwę.
Magdalena Tulli
On, tak niegdyś asertywny, zawsze w centrum zdarzeń, był teraz w centrum niczego. I sam był niczym: nieruchomą cyfrą, gniewnie oczekującą błogosławieństwa ostatecznego wymazania.
Philip Roth
- Co z góry możemy wiedzieć, (...) ?Rozważania: "co by było, gdyby..." są czystą igraszką umysłu - odparła Rose.
Margaret Holt
Można tedy zrozumieć, że bunt nie potrafi się obejść bez pewnego rodzaju miłości. Ci, co nie znajdują odpoczynku ani w Bogu, ani w historii, chcą żyć dla innych, którym równie jest trudno jak im samym, to znaczy dla upokorzonych. Najczystszy odruch buntu wieńczy wówczas rozdzierający krzyk Karamazowa: cóż po zbawieniu jednego, jeśli nie będą zbawieni wszyscy!
Albert Camus
Erich Maria Remarque
A kto wie nawet, czy to nie tu jest środek mojego widnokręgu, bo jedynie tu jestem w stanie doznawać tej bolesnej dotkliwości, jak umieram za nimi i ja, a nie tylko świat dookoła mnie. I to tak zwyczajnie, pospolicie, że ta dotkliwość przeradza się w zachwyt, jakbym oto stał twarzą w twarz przed najwznioślejszą tajemnicą piękna. Chce mi się aż zanurzyć w tym umieraniu jak w kwitnącej łące i patrzeć na słońce gasnące nade mną.
Wiesław Myśliwski
Tworzenie wzajemnych relacji to jak budowanie zamku z piasku. Nieustannie trezba dbać, by nie runął... I by nikt nie wszedł w niego butami... Nie można na chwilę spuścić go z oczu. Związek pomiędzy dwojgiem ludzi bywa kruchy. Dokładnie tak jak zamek z piasku. Gdy odwrócisz głowę, zaleje go morska fala. Pozostanie tylko słona morska woda albo słone łzy.
Magdalena Witkiewicz
Dobra wiadomość jest taka, że chociaż skopie ci tyłek z każdej możliwej strony, to nie ma to żadnego znaczenia, bo nie odbierze ci w ten sposób Celestial. W tym przypadku to nie zwycięzca bierze wszystko.
Tayari Jones
Wojna oznacza utratę tego, co się kocha. Pokój to jest to, co zostaje, kiedy wojna się kończy.
Sumia Sukkar
Wspomnienia są jak wióry, które lecą tam, gdzie drwa rąbią. Pozostają tam, gdzie spadły, kiedy drwami napalono już w piecu. Deptane butami, zalewane przez deszcze, z wolna zmieniają barwę.
Magdalena Tulli
On, tak niegdyś asertywny, zawsze w centrum zdarzeń, był teraz w centrum niczego. I sam był niczym: nieruchomą cyfrą, gniewnie oczekującą błogosławieństwa ostatecznego wymazania.
Philip Roth
- Co z góry możemy wiedzieć, (...) ?Rozważania: "co by było, gdyby..." są czystą igraszką umysłu - odparła Rose.
Margaret Holt
Można tedy zrozumieć, że bunt nie potrafi się obejść bez pewnego rodzaju miłości. Ci, co nie znajdują odpoczynku ani w Bogu, ani w historii, chcą żyć dla innych, którym równie jest trudno jak im samym, to znaczy dla upokorzonych. Najczystszy odruch buntu wieńczy wówczas rozdzierający krzyk Karamazowa: cóż po zbawieniu jednego, jeśli nie będą zbawieni wszyscy!
Albert Camus