Gorzej, że ja też unikałam przez całe życie wysiłku fizycznego, jak tylko mogłam. Przysięgam, że jeśli wyjdę z tego cało, to zapiszę się na siłownię i przestanę jeść czekoladę! No dobra. Nie przesadzajmy. Nie da się przestać jeść czekolady.
Katarzyna Berenika Miszczuk
Wszyscy głupcy uważają, że miłość wymaga
specjalnego pośpiechu. Ujawniając moc swego uczucia,
wkładają broń w ręce ukochanych — a one, jeśli są mądre,
odpowiedź odkładają na później. Podsumowując: pośpiech
odsuwa w czasie zaznanie owoców miłości.
Orhan Pamuk
Tutaj czuła się jak u siebie, tutaj odnalazła dziewczynę sprzed niemal dwóch dekad i zrozumiała, że czasami miłość nie wystarcza, że trzeba jeszcze zrozumienia, dojrzałości, wyrozumiałości i wybaczenia. Musiała przeżyć tak wiele, aby w końcu to zrozumieć, aby poukładać to sobie w głowie i przyjąć całą przeszłość nie jako wroga, ale surowego przyjaciela, który wskazał drogę.
Agnieszka Lingas-Łoniewska
Los dal mi czas, abym zastanowiła się nad swoim życiem. Przez wiele lat nie dopuszczałam do siebie myśli, że coś może się zdarzyć. Egzystowałam. Praca. Dom. Lusia. Nic więcej. Nic dla siebie. Jakieś marzenia, za każdym razem spychane na dalszy plan, bo przecież zawsze znalazł się powód, aby odłożyć coś na później. Po co się spieszyć? Po co mierzyć się z rzeczywistością, która obróciłaby je w pył? Na taką konfrontację nie miałam czasu, ani ochoty. Odmieniałam swoje życie wyłącznie przez przypadki. Przez osoby przestałam dawno temu. Zawsze ten sam schemat. Nie było miejsca na wyjątki. Zawsze te sam schemat, te same końcówki.
Anna Sakowicz
Katarzyna Berenika Miszczuk
Wszyscy głupcy uważają, że miłość wymaga
specjalnego pośpiechu. Ujawniając moc swego uczucia,
wkładają broń w ręce ukochanych — a one, jeśli są mądre,
odpowiedź odkładają na później. Podsumowując: pośpiech
odsuwa w czasie zaznanie owoców miłości.
Orhan Pamuk
Tutaj czuła się jak u siebie, tutaj odnalazła dziewczynę sprzed niemal dwóch dekad i zrozumiała, że czasami miłość nie wystarcza, że trzeba jeszcze zrozumienia, dojrzałości, wyrozumiałości i wybaczenia. Musiała przeżyć tak wiele, aby w końcu to zrozumieć, aby poukładać to sobie w głowie i przyjąć całą przeszłość nie jako wroga, ale surowego przyjaciela, który wskazał drogę.
Agnieszka Lingas-Łoniewska
Los dal mi czas, abym zastanowiła się nad swoim życiem. Przez wiele lat nie dopuszczałam do siebie myśli, że coś może się zdarzyć. Egzystowałam. Praca. Dom. Lusia. Nic więcej. Nic dla siebie. Jakieś marzenia, za każdym razem spychane na dalszy plan, bo przecież zawsze znalazł się powód, aby odłożyć coś na później. Po co się spieszyć? Po co mierzyć się z rzeczywistością, która obróciłaby je w pył? Na taką konfrontację nie miałam czasu, ani ochoty. Odmieniałam swoje życie wyłącznie przez przypadki. Przez osoby przestałam dawno temu. Zawsze ten sam schemat. Nie było miejsca na wyjątki. Zawsze te sam schemat, te same końcówki.
Anna Sakowicz