taki Święty Mikołaj w świecie dorosłych, tyle że na odwrót. Gość, który zabiera wszystkie prezenty. Z dużym workiem włazi do komina i ze wszystkim, co wydrze człowiekowi z jego życia, odlatuje ciągnięty przez renifery. Jego sanie są wyładowane wspomnieniami.
Maria Dahvana Headley
Jestem na świecie zbyt sam, a przecież sam nigdy dość,
by każdą święcić godzinę.
Jestem na świecie zbyt nikły, a przecież mały nie dość,
by pójść przed Twoją głębinę
jak rzecz:
ciemny i mądry.
Ja chcę moje chcenie i chcę mego chcenia nić
wieść czynu szlakami
i w cichych czasów drżenie, ponad wahaniami,
gdy idzie coś ku nam,
pośród wiedzących być
albo sam.
Chcę odzwierciedlać ciebie według mojej miary
i nie chcę nigdy być ślepy, zbyt stary,
by trzymać Twój obraz ciężki i rozchwiany.
Chcę się rozskrzydlić gestem.
Nigdzie nie chcę być złamany,
bom jest kłamany, gdzie złamany jestem.
R.M. Rilke "Poezje
Maggie Stiefvater
Ile jest przeżytych miłości i ile cmentarzy słów pozostawionych za plecami. Nikt nie zapala im świeczki, nikt nie przynosi kwiatów w procesji. Nie ma kultu dla tych słów umarłych. Wolimy o nich zapomnieć, śmiać się z nich podobnie jak z rzeczy dziecinnych i przestarzałych. Ale te słowa były kiedyś prawdziwe, gdy je zapisywaliśmy. Wtedy były dla nas piękne, a teraz ich już nie kochamy. To niesprawiedliwe.
Stefano Redaelli
Często jednak to my sami gramy z życiem nie fair, oczekując, że naprawi nasze błędy, a każdą lekkomyślność czy kaprys przemieni w sukces; że spełni to, co spełnić się nie może, a czasem nawet nie powinno. Jednym z takich sprawdzonych i pewnych sposobów na grę nie fair z życiem jest odgrzebywanie wspomnień. Wiemy, że skończyć się to może tylko utratą czegoś pięknego i cennego, bólem i frustracją, a jednam z prawdziwym masochizmem to robimy.
Roma Ligocka
Maria Dahvana Headley
Jestem na świecie zbyt sam, a przecież sam nigdy dość,
by każdą święcić godzinę.
Jestem na świecie zbyt nikły, a przecież mały nie dość,
by pójść przed Twoją głębinę
jak rzecz:
ciemny i mądry.
Ja chcę moje chcenie i chcę mego chcenia nić
wieść czynu szlakami
i w cichych czasów drżenie, ponad wahaniami,
gdy idzie coś ku nam,
pośród wiedzących być
albo sam.
Chcę odzwierciedlać ciebie według mojej miary
i nie chcę nigdy być ślepy, zbyt stary,
by trzymać Twój obraz ciężki i rozchwiany.
Chcę się rozskrzydlić gestem.
Nigdzie nie chcę być złamany,
bom jest kłamany, gdzie złamany jestem.
R.M. Rilke "Poezje
Maggie Stiefvater
Ile jest przeżytych miłości i ile cmentarzy słów pozostawionych za plecami. Nikt nie zapala im świeczki, nikt nie przynosi kwiatów w procesji. Nie ma kultu dla tych słów umarłych. Wolimy o nich zapomnieć, śmiać się z nich podobnie jak z rzeczy dziecinnych i przestarzałych. Ale te słowa były kiedyś prawdziwe, gdy je zapisywaliśmy. Wtedy były dla nas piękne, a teraz ich już nie kochamy. To niesprawiedliwe.
Stefano Redaelli
Często jednak to my sami gramy z życiem nie fair, oczekując, że naprawi nasze błędy, a każdą lekkomyślność czy kaprys przemieni w sukces; że spełni to, co spełnić się nie może, a czasem nawet nie powinno. Jednym z takich sprawdzonych i pewnych sposobów na grę nie fair z życiem jest odgrzebywanie wspomnień. Wiemy, że skończyć się to może tylko utratą czegoś pięknego i cennego, bólem i frustracją, a jednam z prawdziwym masochizmem to robimy.
Roma Ligocka