ją na drobne kawałeczki i nie zdoła się kolejny raz poskładać w jedną całość. Nie była gotowa na wspomnienia, bała się myśleć.
Anna Ficner-Ogonowska
Obaj są sprawiedliwymi sędziami. Ale jeden wynagradza za dobre, podczas gdy drugi wyłącznie karze za złe.
Artur Urbanowicz
Zapachy mają to do siebie, że przywodzą na pamięć przeszłość z wszystkimi jej dźwiękami i pachnieniami, niemożliwymi do powtórzenia w chwili obecnej.
Laura Esquivel
Rusty zmarszczył brwi, chcąc pokazać, że namyśla się (jeden ze studentów tak określił swojego partnera na scenie: "On myśli tylko o tym, że myśli").
Gore Vidal
To było jednocześnie straszne piękne, prawda? Kiedy serca nie obchodziło to, co myślała głowa.
Brittainy C. Cherry
Przyjaciele myślą, że ich zdradziłem, a jeśli nawet nie, to tylko dlatego że uważają mnie za zbyt wielkiego tchórza. Zamknął oczy. Nigdy w życiu nie czuł się równie samotny.
Tui T. Sutherland
(...) zbyt wielu ludzi już nie ma i nie mogą wyrazić swego zdania, a mnie los pozwolił wypowiadać słowa.
Jean Hatzfeld
... bo gdzieś tam na dni jest granica strachu, po której zaczyna się spokój, po jej dotknięciu człowiek zawierza Bogu - i przestaje się brać.
Wojciech Sumliński
Anna Ficner-Ogonowska
Obaj są sprawiedliwymi sędziami. Ale jeden wynagradza za dobre, podczas gdy drugi wyłącznie karze za złe.
Artur Urbanowicz
Zapachy mają to do siebie, że przywodzą na pamięć przeszłość z wszystkimi jej dźwiękami i pachnieniami, niemożliwymi do powtórzenia w chwili obecnej.
Laura Esquivel
Rusty zmarszczył brwi, chcąc pokazać, że namyśla się (jeden ze studentów tak określił swojego partnera na scenie: "On myśli tylko o tym, że myśli").
Gore Vidal
To było jednocześnie straszne piękne, prawda? Kiedy serca nie obchodziło to, co myślała głowa.
Brittainy C. Cherry
Przyjaciele myślą, że ich zdradziłem, a jeśli nawet nie, to tylko dlatego że uważają mnie za zbyt wielkiego tchórza. Zamknął oczy. Nigdy w życiu nie czuł się równie samotny.
Tui T. Sutherland
(...) zbyt wielu ludzi już nie ma i nie mogą wyrazić swego zdania, a mnie los pozwolił wypowiadać słowa.
Jean Hatzfeld
... bo gdzieś tam na dni jest granica strachu, po której zaczyna się spokój, po jej dotknięciu człowiek zawierza Bogu - i przestaje się brać.
Wojciech Sumliński