do przepaści prowadzi. Więc nie podejmę twej wędrówki znojnej przez równiny umysłu monotonne, gdzie zamiast wiedzy tajemnej z dziupli prastarych drzew, człowiek czerpie tylko informacje z komputera – dumy ludzkości – współczesnego drzewa wiadomości.
John Ronald Reuel Tolkien
I tak, nie znając odpowiedzi, musimy żyć w tym labiryncie uczuć, splocie myśli, kłębku zagadek, zwanym beznamiętnie życiem.
Lauren Espoir
Jeszcze raz mogłem się przekonać, że jednak kobiety mają zawsze rację. Pozorny kaprys mojej żony uratował życie dwóm ludziom!
Tony Halik
Książki warto pisać tylko wtedy, jeśli przekroczy się ostatnią granicę wstydu; pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka; przynajmniej dla mnie...
Marek Hłasko
Dawniej, żeby zobaczyć pośladki trzeba było odchylić majtki, a dziś trzeba odchylić pośladki, żeby zobaczyć majtki.
Joanna Lustyk
(...) wszystko, co robisz zostało wcześniej postanowione. Nikt sam nie zabija i nie umiera z własnej woli.
Paulo Coelho
Tellmarch mógł był krzyknąć, ale nie mógł mówić; tak się objawiają głębokie wzruszenia.
Victor Hugo
Zresztą śmiech i łzy to dla mnie jedno i to samo: często płaczę ze szczęścia i uśmiecham się, gdy ogarnia mnie przygnębienie.
Anne Brontë
John Ronald Reuel Tolkien
I tak, nie znając odpowiedzi, musimy żyć w tym labiryncie uczuć, splocie myśli, kłębku zagadek, zwanym beznamiętnie życiem.
Lauren Espoir
Jeszcze raz mogłem się przekonać, że jednak kobiety mają zawsze rację. Pozorny kaprys mojej żony uratował życie dwóm ludziom!
Tony Halik
Książki warto pisać tylko wtedy, jeśli przekroczy się ostatnią granicę wstydu; pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka; przynajmniej dla mnie...
Marek Hłasko
Dawniej, żeby zobaczyć pośladki trzeba było odchylić majtki, a dziś trzeba odchylić pośladki, żeby zobaczyć majtki.
Joanna Lustyk
(...) wszystko, co robisz zostało wcześniej postanowione. Nikt sam nie zabija i nie umiera z własnej woli.
Paulo Coelho
Tellmarch mógł był krzyknąć, ale nie mógł mówić; tak się objawiają głębokie wzruszenia.
Victor Hugo
Zresztą śmiech i łzy to dla mnie jedno i to samo: często płaczę ze szczęścia i uśmiecham się, gdy ogarnia mnie przygnębienie.
Anne Brontë