miliony lat, aż pewnego dnia rozgrzała się i zaczęła palić, lecąc przez niebo, i wszystkie formy życia na niej zginęły.
Samuel Miller
Ludzie nie są tacy głupi jak nam się wydaje, są dużo głupsi.
Tomasz Lis
O nieboszczyku zawsze mówi się dobrze, choćby za życia mówiło się inaczej, pozostają po nim ludzie nieutuleni w żalu, najczęściej wszyscy ci, którzy za życia wieszali na nim psy. Czy słyszałaś kiedy, żeby ktoś wieszał psy na nieboszczyku?
Krystyna Siesicka
Cóż to za życie, którego doskonałością jest klęska?
Tadeusz Bartoś
I odkrył, że nieprawą jest to, co powiadano, że człowiek może się prawdziwie zakochać tylko jeden raz.
Jo Nesbø
Bycie nieodważnych jest równie łatwe co oddychanie.
Val Emmich
Quando alguém canta, eu não posso estar comigo. Tenho que não poder recordar-me. E depois todo o meu passado torna-se outro e eu choro uma vida morta que trago comigo e que não vivi nunca. É sempre tarde de mais para cantar, assim como é sempre tarde de mais para não cantar...
Fernando Pessoa
A jeśli najlepiej strzeżoną tajemnicą świata było to, że wszyscy ludzie są samotni?
Richard Paul Evans
Polityka jest nierzadko schronieniem przeciętnych i przegranych artystów. Tam mogą prosperować, napawać się władzą i utwierdzać w samozadowoleniu, a zwłaszcza wziąć odwet na tych, którzy pracą i talentem zdobyli to, co dla nich nieosiągalne. A wszystko w aureoli pobożności i służby ojczyźnie.
Carlos Ruiz Zafón
Samuel Miller
Ludzie nie są tacy głupi jak nam się wydaje, są dużo głupsi.
Tomasz Lis
O nieboszczyku zawsze mówi się dobrze, choćby za życia mówiło się inaczej, pozostają po nim ludzie nieutuleni w żalu, najczęściej wszyscy ci, którzy za życia wieszali na nim psy. Czy słyszałaś kiedy, żeby ktoś wieszał psy na nieboszczyku?
Krystyna Siesicka
Cóż to za życie, którego doskonałością jest klęska?
Tadeusz Bartoś
I odkrył, że nieprawą jest to, co powiadano, że człowiek może się prawdziwie zakochać tylko jeden raz.
Jo Nesbø
Bycie nieodważnych jest równie łatwe co oddychanie.
Val Emmich
Quando alguém canta, eu não posso estar comigo. Tenho que não poder recordar-me. E depois todo o meu passado torna-se outro e eu choro uma vida morta que trago comigo e que não vivi nunca. É sempre tarde de mais para cantar, assim como é sempre tarde de mais para não cantar...
Fernando Pessoa
A jeśli najlepiej strzeżoną tajemnicą świata było to, że wszyscy ludzie są samotni?
Richard Paul Evans
Polityka jest nierzadko schronieniem przeciętnych i przegranych artystów. Tam mogą prosperować, napawać się władzą i utwierdzać w samozadowoleniu, a zwłaszcza wziąć odwet na tych, którzy pracą i talentem zdobyli to, co dla nich nieosiągalne. A wszystko w aureoli pobożności i służby ojczyźnie.
Carlos Ruiz Zafón