w nim swego życia. Przebywanie w nim nie ma najczęściej żadnych następstw.
Leopold Tyrmand
W okopach naprawdę nie ma ateistów.
Michael Herr
Mówią, że gdy odchodzi miłość, czas leczy rany. Lecz tak naprawdę gdy odchodzi miłość, czas zatrzymuje się w miejscu. Wszystkie zegary stają się zardzewiałe i chrome. Wybijają wciąż tę samą godzinę. Godzinę rozpaczy.
Małgorzata Oliwia Sobczak
Praca jest źródłem sławy, honoru, dzielności i bohaterstwa.
Jurij Boriew
Mieszko złapał mnie w talii i podał rękę. Tak zabezpieczona mogłam przewracać się do woli. Książe z bajki na pewno by mnie złapał bądź upadł razem ze mną. Chociaż po dłuższym zastanowieniu - lepiej, żeby się ze mną nie przewracał. Przy moim szczęściu upadłby na mnie, a przy jego masie mięśniowej pewnie połamałby mi żebra albo wręcz zabił na miejscu.
Katarzyna Berenika Miszczuk
Są ludzie, z którymi spędzasz znaczną część życia i nie przynoszą ci nic. Nie oświecają, nie żywią, nie dodają skrzydeł. I tak masz szczęście, jeżeli nie niszczą cię powoli, uczepieni twoich kostek, wysysając z ciebie krew.
I...
Są tacy, których się mija, ledwie zna, a mówią jedno słowo, zdanie, poświęcają ci minutę, pół godziny i zmieniają bieg twojego życia. Niczego od nich nie oczekiwałaś, ledwie ich znałaś, przyszłaś lekkim krokiem na spotkanie, a jednak gdy rozstajesz się z tymi zadziwiającymi ludźmi, odkrywasz, że otwarli w tobie jakieś drzwi, uruchomili jakiś spadochron, obudzili energię, jaką jest pragnienie, i dzięki niej przekroczysz granice samej siebie. I nigdy już nie będziesz się czuła jak źdźbło trawy, będziesz tańczyła na chodniku, a twoje ramiona sięgną nieba...
Katherine Pancol
Leopold Tyrmand
W okopach naprawdę nie ma ateistów.
Michael Herr
Mówią, że gdy odchodzi miłość, czas leczy rany. Lecz tak naprawdę gdy odchodzi miłość, czas zatrzymuje się w miejscu. Wszystkie zegary stają się zardzewiałe i chrome. Wybijają wciąż tę samą godzinę. Godzinę rozpaczy.
Małgorzata Oliwia Sobczak
Praca jest źródłem sławy, honoru, dzielności i bohaterstwa.
Jurij Boriew
Mieszko złapał mnie w talii i podał rękę. Tak zabezpieczona mogłam przewracać się do woli. Książe z bajki na pewno by mnie złapał bądź upadł razem ze mną. Chociaż po dłuższym zastanowieniu - lepiej, żeby się ze mną nie przewracał. Przy moim szczęściu upadłby na mnie, a przy jego masie mięśniowej pewnie połamałby mi żebra albo wręcz zabił na miejscu.
Katarzyna Berenika Miszczuk
Są ludzie, z którymi spędzasz znaczną część życia i nie przynoszą ci nic. Nie oświecają, nie żywią, nie dodają skrzydeł. I tak masz szczęście, jeżeli nie niszczą cię powoli, uczepieni twoich kostek, wysysając z ciebie krew.
I...
Są tacy, których się mija, ledwie zna, a mówią jedno słowo, zdanie, poświęcają ci minutę, pół godziny i zmieniają bieg twojego życia. Niczego od nich nie oczekiwałaś, ledwie ich znałaś, przyszłaś lekkim krokiem na spotkanie, a jednak gdy rozstajesz się z tymi zadziwiającymi ludźmi, odkrywasz, że otwarli w tobie jakieś drzwi, uruchomili jakiś spadochron, obudzili energię, jaką jest pragnienie, i dzięki niej przekroczysz granice samej siebie. I nigdy już nie będziesz się czuła jak źdźbło trawy, będziesz tańczyła na chodniku, a twoje ramiona sięgną nieba...
Katherine Pancol