pokolenia, a wszystko przesuwa się i układa tak, by umożliwić to idealne i niesamowite skrzyżowanie dwóch ścieżek. Człowiek czuje w sercu i w kościach - chociaż zdaje sobie sprawę, że to absolutna głupota - że wszystko do tej pory prowadziło do tej właśnie chwili, wszystkie sekretne strzałki wskazywały na ten właśnie kierunek, a czas i wszechświat już dawno temu to wszystko stworzyły. Ty jednak dopiero teraz zdajesz sobie z tego sprawę, dopiero docierasz do miejsca, w którym od zawsze miałeś się znaleźć.
David Levithan
(...)
Doszedłem tam, gdzie ustępuje
Nostalgia
I kropla rozpaczy przemienia się
W alabaster ducha.
Ciemność mojej duszy!
Pasmo bólu
Kończy się,
Lecz zostaje sens i obecność
Dawnego popołudnia ust,
Dawnego popołudnia
Spojrzeń.
Niewyraźny labirynt
Gwiazd przymglonych
Łowi moje złudzenia
Już prawie uwiędłe.
Ciemność mojej duszy!
Federico García Lorca
- Powiedzże mi jeszcze raz, że mnie miłujesz.
Helena spuściła oczy, ale odrzekła z powagą i wyraźnie:
- Jako nikogo w świecie.
- Żeby mnie kto złotem i dostojeństwy obsypał, wolałbym takie słowa twoje, bo czuję, że prawdę mówisz, choć sam nie wiem, czym na takowe dobrodziejstwa od ciebie zarobić mogłem.
- Boś miał litość dla mnie, boś mnie przygarnął i ujmował się za mną, i takimi słowy do mnie mówił, jakich wprzódy nigdy nie słyszałam.
Helena zamilkła ze wzruszenia, a porucznik począł na nowo całować jej ręce.
- Panią mi będziesz, nie żoną - rzekł.
Henryk Sienkiewicz
Nic pięknego nie może trwać. Nie może. Każdemu dane jest jedynie posmakować, dowiedzieć się, czym jest doskonałość, a potem płacić za to przez resztę życia. Tak jak ten przykuty do skały facet, który ukradł ogień. Bogowie posłali orła, żeby przez całą wieczność szarpał jego wątrobę. Płacimy za każdą sekundę piękna, jaką uda nam się ukraść.
Janet Fitch
David Levithan
(...)
Doszedłem tam, gdzie ustępuje
Nostalgia
I kropla rozpaczy przemienia się
W alabaster ducha.
Ciemność mojej duszy!
Pasmo bólu
Kończy się,
Lecz zostaje sens i obecność
Dawnego popołudnia ust,
Dawnego popołudnia
Spojrzeń.
Niewyraźny labirynt
Gwiazd przymglonych
Łowi moje złudzenia
Już prawie uwiędłe.
Ciemność mojej duszy!
Federico García Lorca
- Powiedzże mi jeszcze raz, że mnie miłujesz.
Helena spuściła oczy, ale odrzekła z powagą i wyraźnie:
- Jako nikogo w świecie.
- Żeby mnie kto złotem i dostojeństwy obsypał, wolałbym takie słowa twoje, bo czuję, że prawdę mówisz, choć sam nie wiem, czym na takowe dobrodziejstwa od ciebie zarobić mogłem.
- Boś miał litość dla mnie, boś mnie przygarnął i ujmował się za mną, i takimi słowy do mnie mówił, jakich wprzódy nigdy nie słyszałam.
Helena zamilkła ze wzruszenia, a porucznik począł na nowo całować jej ręce.
- Panią mi będziesz, nie żoną - rzekł.
Henryk Sienkiewicz
Nic pięknego nie może trwać. Nie może. Każdemu dane jest jedynie posmakować, dowiedzieć się, czym jest doskonałość, a potem płacić za to przez resztę życia. Tak jak ten przykuty do skały facet, który ukradł ogień. Bogowie posłali orła, żeby przez całą wieczność szarpał jego wątrobę. Płacimy za każdą sekundę piękna, jaką uda nam się ukraść.
Janet Fitch