nasz lubił korzystnie kontrastować. A jakże mógł korzystnie kontrastować, gdyby był otoczony przez dobrych ministrów? Lud straciłby orientację, u kogo szukać pomocy, na czyją dobroć i mądrość liczyć. Wszyscy byliby dobrzy i mądrzy. Jakiż bałagan zacząłby się wówczas w cesarstwie! Zamiast jednego słońca, świeciłoby pięćdziesiąt i każdy oddawałby hołd prywatnie wybranej planecie. O nie, drogi przyjacielu, nie można narażać ludu na taką zgubną dowolność. Słońce musi być jedno, taki jest porządek natury, a wszelkie inne teorie są tylko nieodpowiedzialną i Bogu przeciwną herezją.
Ryszard Kapuściński
Ale jeśli ludzie są wolni w swych czynach i zamiarach, to również tworzą historię w sposób wolny.
Ludzie są wolni, odrzekł Ambrogio, lecz historia nie jest. Jest w niej tyle, jak sam mówisz, czynów i zamiarów, że nie można połączyć ich w całość i ogarnia je tylko Bóg. Powiedziałbym nawet, że to nie ludzie są wolni, lecz człowiek. A krzyżującą się ludzką wolę upodobniłbym do pluskiew w naczyniu: widać, że się ruszają, ale czy w jakimś konkretnym kierunku? Dlatego historia nie ma celu, podobnie jak nie ma go ludzkość. Cel ma tylko człowiek, a i to nie zawsze.
Jewgienij Wodołazkin
Niektórzy twierdzą, że nie rozumieją dlaczego ludzie, którzy nie mają dość jedzenia, by zaspokoić głód sprzedają nawet te skromne zasoby i kupują coś niepraktycznego na ślub czy urodziny. Tutaj jednak człowiek uświadamia sobie, że właśnie po to się żyje. Nie oszczędza się wszystkiego w oczekiwaniu na jakiś wyjątkowy dzień, kiedy wszystko zmieni się na lepsze. Trzeba żyć po prostu z dnia na dzień. Wszyscy powinniśmy uczuć się od uchodźców tej trudnej sztuki.
Angelina Jolie
Kiedyś dla kaprysu przez sześć dni nie jadłem. Nie było to trudne. Szóstego dnia odczuwałem mniejszy głód niż pod koniec drugiego. Znam ludzi, a może znasz ich i ty, którzy każąc rodzinie lub pracownikom przez sześć dni nie jeść, czuliby się jak przestępcy. Jednak ci sami ludzie skazują rodzinę i pracowników na życie bez słowa uznania przez sześć dni, sześć tygodni, a czasem i sześćdziesiąt lat. A przecież uznania potrzebują oni tak samo jak jedzenia!
Dale Carnegie
Ryszard Kapuściński
Ale jeśli ludzie są wolni w swych czynach i zamiarach, to również tworzą historię w sposób wolny.
Ludzie są wolni, odrzekł Ambrogio, lecz historia nie jest. Jest w niej tyle, jak sam mówisz, czynów i zamiarów, że nie można połączyć ich w całość i ogarnia je tylko Bóg. Powiedziałbym nawet, że to nie ludzie są wolni, lecz człowiek. A krzyżującą się ludzką wolę upodobniłbym do pluskiew w naczyniu: widać, że się ruszają, ale czy w jakimś konkretnym kierunku? Dlatego historia nie ma celu, podobnie jak nie ma go ludzkość. Cel ma tylko człowiek, a i to nie zawsze.
Jewgienij Wodołazkin
Niektórzy twierdzą, że nie rozumieją dlaczego ludzie, którzy nie mają dość jedzenia, by zaspokoić głód sprzedają nawet te skromne zasoby i kupują coś niepraktycznego na ślub czy urodziny. Tutaj jednak człowiek uświadamia sobie, że właśnie po to się żyje. Nie oszczędza się wszystkiego w oczekiwaniu na jakiś wyjątkowy dzień, kiedy wszystko zmieni się na lepsze. Trzeba żyć po prostu z dnia na dzień. Wszyscy powinniśmy uczuć się od uchodźców tej trudnej sztuki.
Angelina Jolie
Kiedyś dla kaprysu przez sześć dni nie jadłem. Nie było to trudne. Szóstego dnia odczuwałem mniejszy głód niż pod koniec drugiego. Znam ludzi, a może znasz ich i ty, którzy każąc rodzinie lub pracownikom przez sześć dni nie jeść, czuliby się jak przestępcy. Jednak ci sami ludzie skazują rodzinę i pracowników na życie bez słowa uznania przez sześć dni, sześć tygodni, a czasem i sześćdziesiąt lat. A przecież uznania potrzebują oni tak samo jak jedzenia!
Dale Carnegie