z jego własną inteligencją, jeszcze nie udało nam się podnieść po tym wstrząsie, choć minęły trzy miliony lat
José Saramago
- No jasne, zwariowałem - warknął. - Oto ja, stuknięty Sam. Strzelano do mnie, bito mnie, biczowano, a jestem wariatem, bo nie podoba mi się, że rozkazujesz mi jak swojemu służącemu.
Michael Grant
Nic nie może trwać wiecznie. Tylko, że czasem koniec nie jest zakończeniem. Koniec nie może mieć miejsca bez początku. A początek może nie mieć końca, jeśli łączący je drut chce się ciąć plastikowym nożem.
Victoria Chell
Prawdy o ludziach można się dowiedzieć w szpitalach, gdzie większość kończy życie, albo w kostnicy, nie zaś na paradnym podium, gdzie umierają pięknie ludzie z wielkiego świata.
Louis Aragon
Nikt nie ogląda się za pozostawionymi w ciemnych zaułkach, przymykamy oczy, mijając schorowanych flecistów, którzy wśród nocnej ciszy dodają swoje fałszywe nuty do ulicznego wrzasku.
Paulina Bukowska
Całe królestwo marzeń runęło w gruzy wkoło niego, runęło bez śladu, trzasku i hałasu, rozwiało się jak senna mara, i on nawet nie pamięta, o czym marzył.
Fiodor Dostojewski
(...) Ostatecznie to właśnie jej, a nie jemu, łatwiej przyszło zapomnieć, straciła bowiem pamięć.
Gabriel García Márquez
Ciekawym, czy są inne takie światy jak nasz, powiedział. Czy może taki jest tylko jeden.
Cormac McCarthy
José Saramago
- No jasne, zwariowałem - warknął. - Oto ja, stuknięty Sam. Strzelano do mnie, bito mnie, biczowano, a jestem wariatem, bo nie podoba mi się, że rozkazujesz mi jak swojemu służącemu.
Michael Grant
Nic nie może trwać wiecznie. Tylko, że czasem koniec nie jest zakończeniem. Koniec nie może mieć miejsca bez początku. A początek może nie mieć końca, jeśli łączący je drut chce się ciąć plastikowym nożem.
Victoria Chell
Prawdy o ludziach można się dowiedzieć w szpitalach, gdzie większość kończy życie, albo w kostnicy, nie zaś na paradnym podium, gdzie umierają pięknie ludzie z wielkiego świata.
Louis Aragon
Nikt nie ogląda się za pozostawionymi w ciemnych zaułkach, przymykamy oczy, mijając schorowanych flecistów, którzy wśród nocnej ciszy dodają swoje fałszywe nuty do ulicznego wrzasku.
Paulina Bukowska
Całe królestwo marzeń runęło w gruzy wkoło niego, runęło bez śladu, trzasku i hałasu, rozwiało się jak senna mara, i on nawet nie pamięta, o czym marzył.
Fiodor Dostojewski
(...) Ostatecznie to właśnie jej, a nie jemu, łatwiej przyszło zapomnieć, straciła bowiem pamięć.
Gabriel García Márquez
Ciekawym, czy są inne takie światy jak nasz, powiedział. Czy może taki jest tylko jeden.
Cormac McCarthy